با آغاز سال تعلیمی ۱۴۰۴ و تغییر در یونیفورم شاگردان مکاتب، شماری از کسانی که در گذشته نیز در مخالفت با ارزشها و مظاهر فرهنگ اسلامی نقش داشتند، در صفحات اجتماعی جنجال برپا کردند. هدف این بود تا با سوءاستفاده از بیخبری برخی هموطنان، ذهنیت منفی نسبت به دستار و نمادهای اسلامی ایجاد کنند. متأسفانه تعدادی از شهروندان، خواسته یا ناخواسته، در دام این تبلیغات افتادند و یونیفورم جدید را غیرقابل قبول خواندند.
در این زمینه چند پرسش قابل طرح است: نخست، از کسانی که با این تصمیم مخالفت دارند باید پرسید: یونیفورمی که پیش از این در مکاتب رایج بود، بر اساس کدام فرهنگ تنظیم شده بود و ریشهاش به کجا برمیگردد؟ آیا دستار و لُنگی بخشی از فرهنگ اسلامی نیست و از بزرگان دین به ما نرسیده است؟
دوم، اگر پوشیدن یونیفورم قبلی اجباری بود، چرا در آن زمان صدای مخالفت بلند نشد؟ حالا که پوشش جدید با ارزشهای دینی و فرهنگی ما همخوانی دارد، چه اشکالی دارد که بهگونه رسمی و الزامی باشد؟
سوم، دستار و لُنگی از سنتهای پیامبر صلیاللهعلیهوسلم است، در حالی که پتلون و یخنقاق محصول تمدن غرب است. نخستینبار، این پوشش در بریتانیا به عنوان یونیفورم رسمی شاگردان اجباری شد و بعد به کشورهای دیگر نیز سرایت کرد.
در چنین زمانهای که فرهنگهای بیگانه با ابزارهای مختلف وارد جوامع اسلامی شدهاند، لازم است مسلمانان بیشتر از هر وقت دیگر به ارزشهای دینی و فرهنگی خود تمسک بجویند و آن را در همه بخشهای زندگی زنده نگهدارند.
اگر امروز یونیفورم اسلامی برای برخی ناآشنا یا غیرعادی به نظر میرسد، باید دانست که این، نتیجه سالها تلاش فکری دشمنان برای دور ساختن ما از هویت اسلامی ماست. اکنون زمان آن رسیده که با افتخار فرهنگ خود را به جهانیان معرفی کنیم و در دل نسل نو محبت و باور به ارزشهای اسلامی را بکاریم.
بیایید با عزم و ارادهی قوی، نسل جوان خود را با فرهنگ اصیل اسلامی آشنا سازیم و به آنان بیاموزیم که این فرهنگ نه تنها شایسته حفظ و احترام است، بلکه باید به عنوان نشانهی هویت و عزت ما در سطح جهانی شناخته شود.
بدون شک، هر شاگردی که با یونیفورم اسلامی وارد مکتب میشود، پیام روشنی از وفاداری به فرهنگ اسلامی و بینیازی از فرهنگهای بیگانه را با خود دارد.
اکنون زمان آن است که با صدا و افتخار بلند، فرهنگ اسلامی خود را فریاد بزنیم و با پوشیدن لباس اسلامی، نشان دهیم که فرزندان وفادار این هویت و فرهنگ هستیم.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.