با روی کار آمدن حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، برخی گروه‌های شر و فساد فعالیت خود را آغاز کردند. این گروه‌ها که در دوران جمهوریت سرنگون‌شده به دست برخی سیاستمداران و فرماندهان نظامی اسبق ایجاد شده بودند، ظاهراً علیه طالبان شعار می‌دهند، اما در واقع به هدف ناامن ساختن افغانستان فعالیت می‌کنند. رهبران این گروه‌ها در دوران حکومت خود در فساد گسترده دست داشتند و به‌عنوان غلامان حلقه به گوش اشغالگران خارجی اجرای وظایف می‌کردند.
این گروه‌ها در اواخر سال ۱۴۰۰ هـ.ش و اوایل حکومت امارت اسلامی در برخی مناطق کوهستانی پنجشیر و اندراب مقاومت نظامی کردند، اما پس از سرکوب شدن توسط حکومت افغانستان، بعضی از آن‌ها به تاجکستان گریختند و بقایای آن به اروپا و آمریکا رفتند. از آنوقت بدینسو، فعالیت‌های رسانه‌ای و انتشار شایعات را برای ترویج و ایجاد شر و فساد در افغانستان پخش و نشر می‌کنند.
فعالیت این گروه‌ها در ابتدا قابل توجه بود. مقاومت نمادین آن‌ها سوژه داغ رسانه‌های بین‌المللی شده بود. برخی از مردم پنجشیر که به دلیل تبلیغات نادرست این گروه‌ها علیه طالبان موضع گرفتند، از آنان حمایت کردند که این پشتیبانی داخلی آن‌ها پنداشته می‌شد. اما زمانی که طالبان بر همه کشور مسلط شدند و بدون تبعیض به خدمات مردمی پرداختند، افکار عمومی تغییر کرد و از این گروه‌ها فاصله گرفت. با این تغییر، حمایت داخلی گروه‌های شر و فساد به صفر رسید و در بین مردم افغانستان به عنوان عوامل اصلی شر و فساد مشهور شدند.
گروه‌ها و جنبشهای سیاسی معمولاً زمانی به پیشرفت می‌رسند که یا از پشتیبانی گسترده داخلی برخوردار باشند یا حمایت قوی خارجی با خود داشته باشند. طوری که گفته شد، حمایت داخلی این گروه‌ها اکنون به صفر رسیده. در سطح جهانی حمایت گسترده و قوی ندارند. تاجکستان، آمریکا، فرانسه و برخی کشورهای اتحادیه اروپا که به‌عنوان حامیان خارجی این گروه‌ها شناخته می‌شدند، کاهش و کُند شدن فعالیت‌ها از دست دادن حمایت خارجیشان نمایان می‌کنند؛ شاید این پایین آمدن گراف حمایت جهانی، به دلیل بی‌اعتمادی حامیانشان نسبت به این گروه‌ها باشد.
جاناتان شرودن، مدیر پروگرام مقابله با تهدیدات و چالش‌ها در یک سازمان غیرانتفاعی تحقیقی و تحلیلی، نیز در این مورد اظهار نظر کرده و میگوید: «برخلاف دهه ۱۹۹۰ میلادی که روسیه، ایران، هند و برخی کشورهای دیگر از ائتلاف شمال حمایت می‌کردند، تا اکنون هیچ کشوری از این گروه‌ها حمایت نکرده است»، این مسئله دلیل آشکار بر انزوای این گروه‌های و شر و فساد است.
اختلافات وسیع در بین گروه‌های شر و فساد که در این اواخر به اوج خود رسیده است، دلیل دیگری بر انزوای آن‌ها محسوب می‌شود. این گروه‌ها در موضوعات قومی، منطقه‌ای، مذهبی و زبانی با یکدیگر اختلافات عمیق دارند. بخش زیاد این اختلافات از دوران جمهوریت باقی مانده و در آن زمان کثرت احزاب سیاسی، این گروه‌ها را در برابر یکدیگر قرار داده بود و تا اکنون این اختلافات همچنان باقی و پابرجاست.
در نتیجه می‌توان گفت که از دست دادن حمایت داخلی و بین‌المللی،؛ اختلافات داخلی و عدم وجود هماهنگی داخلی، گروه‌های شر و فساد را به سمت انزوا سوق داده است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
