نویسنده: محمد عمر یفتلی روزی که ولایت نیمروز به عنوان نخستین ولایت فتح شده، راه فتوحات را گشود؛ نظام امارت اسلامی بر این سرزمین به صورت تمام و کمال حاکمیت یافت.
پس از گذر چندی، بدخواهان این سرزمین سر از لانه‌های خود بر آورده و به فکر پیدا کردن جای پا برای خود شدند. در جبهاتی با نام‌ها؛ پیشوندها و پسوندهای متفاوتی صدا بر آوردند و قصد بر آن داشتند تا چند چشمی برای خیمه شب بازی های خود پیدا کنند.
بغاوتگران راه بغاوت را به پیش گرفتند و هر یکی از مسیر اشتباه خود راه رسیدن به وطن را انتخاب کردند. اما نظام امارت اسلامی افغانستان با روی کار گرفتن تفکر اسلامی و انسانی، برای همه آنان ندای عفو سر داد و وطن را خانه شان توصیف نمود.
منش بزرگی خود را نظام امارت اسلامی افغانستان در نخستین روزهای حاکمیتش برای بغاوت گران و فریب خورده گان نشان داد.
با گذر هر روز و هر ماه، چهره ها بیشتر نمایان شده و ذات انسان هایی که در هاله هایی غبار آلود پنهان بود؛ نمایان گشت.
جبهه بغاوت در این میان اما، راه دنبال کردن اشتباه را بیشتر از دیگر جبهات مسیر سعادت خود دانسته و هرازگاهی در ناقوس می دمد و سر و صدایی به پا می کند؛ ولی لله الحمد مردم افغانستان با درک درستی که خداوند برایشان عنایت نموده است، آنان را شناخته اند و مسیر اشتباه آنها را نیز مدتی آزموده اند.
برگزاری نمودن نشست‌های متفرقه با نام ها و اهداف تعیین شده از سوی دیگران، به قدری آنها را بی هویت و بی عزت ساخته است که حتی هیچ کسی در شرایط کنونی حاضر نیست نامی از آنها گرفته و حرفی بر تحلیل آنها پیش کند. نفرت مردم نسبت به سران بغاوت و فساد پیشه گان به قدری بالاست که هرگز گمان بخشیده شدن این جنایت کاران از سوی مردم متصور نخواهد بود.
نظام امارت اسلامی به عنوان نظام حاکم بر سرزمین افغانستان، بدخواهان و فریب خورده گان را بخشیده و عفو عمومی را در اختیارشان قرار داده است، ولی با این وجود بخشیده شدن جنایت کارانی که سالیان سال با آبرو و عزت این مردم معامله کرده بودند، حرفیست که به این زودی ها متصور نخواهد بود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
