از چندی بدین‌سو روابط افغانستان و پاکستان تیره شده است، بالخصوص بعد از تجاوز پاکستان به خاک افغانستان و انتقام آتشین افغان‌ها از پاکستان. در میان این اتفاقات، اما مخالفین فراری حکومت جدید افغانستان و سیاسیون رژیم فروپاشیدهٔ جمهوریت، جانب رژیم پاکستان را گرفته، بخاطر هتک حرمت سرزمین‌شان و ریختاندن خون هم‌وطنان‌شان توسط پاکستان، کف زدند و شعار «زنده‌باد پاکستان» سر دادند.
این‌چنین رویکرد خائنانه‌ای از این افراد دور از انتظار نبود، چراکه تک‌تک این چهره‌های منفور، در زمان اشغال افغانستان توسط آمریکا، از هر آن‌چه در توان داشتند در مسیر همکاری با بیگانگان دریغ نورزیدند و برای رسیدن به قدرت و بقای چوکی‌های‌شان، خاک و ملت رنج‌دیده‌شان را به قیمتی ناچیز فروختند.
چندی قبل نیز همین افراد، طی نشستی‌که با آی‌اس‌آی پاکستان داشتند، خط فرضی دیورند را به رسمیت شناخته و برای امتیازگیری از پاکستان و غلامی تشکیلات جاسوسی آن، خاک افغانستان را پیش‌فروش نمودند.
در روزهای نخست فروپاشی جمهوریت، اگرچه انتظار داشتند کشورهای زیادی آن‌ها را به بردگی پذیرفته و در راستای پروژه‌های استخباراتی خود استفاده نمایند، اما بی‌کفایتی و فساد گستردهٔ این افراد باعث شد تا کم‌تر کشوری به‌سوی این افراد به چشم یک مهرهٔ کارآمد بنگرد.
اکنون که روابط تاجیکستان نیز با افغانستان رو به خوبی است و در روزهای نه‌چندان دور، این دریچه نیز بر روی مخالفین حکومت جدید بسته خواهد شد، از این‌رو تنها جای باقی‌مانده برای این افراد، پاکستان بوده و بیش از هر زمان دیگری به پرتگاه زباله‌دان تاریخ نزدیک شده‌اند.
پس جای تعجب نیست اگر افرادی‌که در زمان جمهوریت، خود را دشمنان درجه‌یک پاکستان می‌خواندند، امروز به دامان آن پناه برده و شب‌وروز در حال تمجید از جنرالان پلاستیکی و بی‌کفایت رژیم پاکستان اند؛ رژیمی که مردم خودش هیچ‌گونه رضایت و خشنودی نسبت به آن ندارند.
این چرخش ذلت‌بار، نشانهٔ آن است که این گروه‌های فراری نه‌تنها از گذشته عبرت نگرفته‌اند، بلکه هنوز در توهم بازگشت به قدرت از مسیر بیگانگان به‌سر می‌برند. آنان تصور می‌کنند که با خوش‌خدمتی به استخبارات پاکستان می‌توانند دوباره جایی در سیاست افغانستان بیابند، غافل از آن‌که مردم این سرزمین، دیگر فریب شعارهای پرزرق‌وبرق آنان را نمی‌خورند.
در حقیقت، خیانت این افراد تنها به خاک و ملت‌شان نیست، بلکه به تاریخ و هویت افغانستان نیز جفا کرده‌اند. این افراد در حالی در برابر تجاوز آشکار دشمن خاموش ماندند که در برابر حکومت مستقل و ملی افغانستان، زبان به زهر گشودند؛ رفتار دوگانه و ذلیلانه‌ای که نشان می‌دهد وابستگی استخباراتی چنان در تار و پود وجودشان ریشه دوانده که دیگر توان اندیشیدن مستقل را ندارند.
با این حال، ملت افغانستان با عزت و بیداری در برابر این‌گونه خائنین ایستاده است. مردم اکنون به‌خوبی درک کرده‌اند که استقلال و اقتدار کشور، تنها در سایهٔ وحدت، خودباوری و رهایی از سلطهٔ بیگانگان ممکن است. تاریخ این دیار هرگز خائنان را نخواهد بخشید و فردای افغانستان، نه برای مزدوران، بلکه برای مردمانی است که در سخت‌ترین شرایط نیز شرف، ایمان و وطن‌شان را نفروختند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
