ایمل پشتون ژورنالیسم اجتماعیت یا عمومیت به میان می‌آورد، جامعه را رصد می‌کند و نتایج را دوباره به جامعه باز می‌گرداند که از این طریق یک صداقت اجتماعی یا واقعیت را به ارمغان می‌آورد. ژورنالیسم بخشی است که فقط و فقط حقیقت برهنه، لخت، واضح و آشکار را در باره وقایع ارائه می‌دهد. یعنی هیچ رنگ و صیقلی به حقیقت نمی‌دهد بلکه آن را به شکل اصلی خود به ملت عرضه می‌کند. کردار و گفتار کارکنان دولت را زیر نظر دارد، کارها و تصمیمات حلقات سیاسی و دولتی را به زبان ساده، واضح و رسا به ملت ترجمه می‌کند و صدای ملت را به گوش دولت می‌رساند. تنها نیرویی که شهروندان و سیاست‌مداران را در مقابل مردم با یکدیگر روبرو می‌نشانند، ژورنالیسم است. ژورنالیسم کنونی راهنما و رهبر سیاست است؛ یا خودش سیاست است یا زمینه‌ساز سیاست به شمار می‌رود. جنگ سیاسی با سخنان انجام می‌گیرد؛ اگر گروه کوچکی بر رسانه‌ها کنترل داشته باشد، به راحتی می‌تواند ذهنیت عمومی را تحت تأثیر و کنترل خود قرار دهد. یک ملت از لشکر خون‌خوار متشکل از هزاران سرباز با استعداد نباید به این اندازه هراس داشته باشد که از چهار روزنامه مخالف خود ترس و بیم دارد. این قدرتِ نرم است، به اذهان نفوذ می‌کند، افکار عمومی را از یک‌رو به روی دیگر می‌کند، قدرت نرم برای اهداف سیاسی آتش جنگ و نا امنی را شعله‌ور می‌سازد، به ثبات و دوام آسیب می‌زند، برای سرکوب و بی‌ثبات کردن نظام کار می‌کند، اشتباه کوچک را تحت میکروسکوپ قرار می‌دهد و از آن کوهی در ذهنیت‌های عمومی ایجاد می‌کند، همه این‌ها ویژگی‌های رسانه‌هایی است که صراحتاً برای جنگ کار می‌کنند. رسانه‌ها می‌توانند مردم را از دیوهای شب‌های تاریک بترسانند و همچنین دیوهای شب‌های تاریک را به عنوان سایه‌های درختان معرفی کنند. ژورنالیزم در جهان در دام سیاست منحصر است و برای اهداف سیاسی استفاده می‌شود. سوال این‌جاست که آیا ژورنالیزم در چنین شرایطی رشد خواهد کرد؟ و یا متضرر خواهد شد و به‌طور کلی متوقف خواهد شد؟ ژورنالیسم به حدی رشد خواهد کرد که حتی اعضای خانواده نیز از آن علیه یکدیگر استفاده خواهند کرد؛ شوهر در برابر زن، پدر در برابر فرزند و برادر در برابر برادر، که تهدیدی جدی برای مردم جهان خواهد بود. هیچ جایی بر روی زمین نخواهد بود که در آن‌جا از این قدرت نرم در امان باشید! رسانه‌ها بر ذهن‌ها حاکمیت دارند و هر چیزی که از چشم می‌گذرد روی ذهن تأثیر می‌گذارد. امکان دارد اندکی زهر در کوزه بریزید و با شست‌وشوی کوزه اثر زهر را دوباره از بین ببرید اما چیزی که در ذهن شما جای می‌گیرد؛ خواه خوب باشد یا بد بر شما حاکمیت می‌کند و هرگز نمی‌توانید از آن در امان شوید. در این عرصه رقابت سیاسی، آن دسته از کشورهایی که وسایل گسترده‌ای قدرت نرم و پلان‌های دراز مدتی برای استفاده از آن را دارند، بیشتر می‌درخشند. ژورنالیسم در آینده به قوتی مبدل خواهد شد که توان تغییر فیصله‌های حکومت‌ها را داشته باشد. جهان در حال حاضر کشورهایی را دارد که کنترل و نظارت بر رسانه‌ها در آن‌ها بسیار سخت‌گیرانه است، اما برخی کشورها مانند کشور ما چنان هستند که رسانه‌ها برای تحقق اهداف دیگران در آن‌جا فعالیت می‌کنند، در کنار ترویج تفکر و فرهنگ بیگانه‌گان به اخگرهایی دامن می‌زنند که ضامن نابودی ما و پیشرفت دیگران است. رسانه‌ها و افرادی که از خارج از کشور فعالیت دارند مانند: … در اخبار و مصاحبه‌های خود هیچ واقعیتی از افغانستان را منعکس نمی‌کنند بلکه کارشان فقط بدنام ساختن حکومت و نظام موجود و نا امن ساختن افغانستان می‌باشد. بناءً باید از قدرت رسانه‌ای گسترده علیه آن‌ها استفاده کرد تا جامعه از سموم پراکنده آن‌ها نجات یابد و اهداف شوم آن‌ها به جامعه و ملت آشکار شود.
