امرالله صالح، معاون اول جمهوریت سرنگون‌شده و جاسوس سابق سی آی ای، نه تنها به دلیل مأموریت‌های مشکوک و مرموز و مواضع متزلزلش در افغانستان به عنوان چهره‌ای مبهم، عاری از ارزش و مرموز شناخته می‌شود، بلکه مواضع او در قبال سایر کشورها و به ویژه آمریکا نیز مملو از ابهام و تزلزل است.
او در ادامه همین مواضع گاهی جاسوس نزدیک آمریکا بوده، گاهی بیش از حد با آنها همدردی کرده و گاهی نیز از آنها گله‌مند بوده و آنها را به جفا و ناجوانمردی متهم می‌کند. این چهره او پس از آنکه معاون اول اشرف غنی شد، بیشتر افشا گردید. به ویژه زمانی که منافعش از سوی آمریکایی‌ها با تهدید مواجه می‌شد، خصوصاً در زمان رقابت‌های انتخاباتی و همچنین زمانی که آمریکا پس از شکست در افغانستان تصمیم به خروج گرفت.
صالح آمریکایی‌ها را بسیار تشویق کرد که در افغانستان بمانند، حتی برایشان امتیازاتی را پذیرفت و القاب بسیاری به آنها داد. گاهی ارزش‌های افغانستان را برایشان به حراج می‌گذاشت و گاهی امتیازاتی بیش از این را برایشان می‌پذیرفت. اما وقتی دید که آمریکایی‌ها در تصمیمات خود جدی هستند و به دلیل فشارهای شدید متوجه شکست خود شده‌اند و با این کار منافع شخصی او با تهدید مواجه است، شروع به گله‌‌مندی از آنها کرد. گاهی آنها را به جفا، گاهی به خیانت و گاهی نیز به ناجوانمردی در حق متحدان به اصطلاح خود متهم می‌کرد.
این مواضع صالح پس از سقوط جمهوریت متزلزل‌تر شد و راه خود را گم کرد. او آمریکایی‌ها را متهم کرد که از آنها حمایت نمی‌کنند و به جای آن از طالبان حمایت می‌کنند؛ در حالی که آمریکا از همین طالبان شکست سختی خورد و دشمنی بیست ساله‌اش به دشمنی ابدی تبدیل شد.
تمام این مواضع صالح نشانگر اختلال شخصیتی عمیق، منفعت‌طلبی، محرومیت از ارزش‌ها، بیگانگی با مردم و ملت خود و موضعی سست و متزلزل است. او به هیچ ارزشی پایبند نیست، دوست و رفیق هیچ‌کس نیست، به هیچ ارزشی متعهد نیست، هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتماد کند و همه چیز را با ترازوی منفعت و سلیقه شخصی خود می‌سنجد. به همین دلیل اکنون در میدان خالی مانده است، کسی به حرف‌هایش گوش نمی‌دهد و او از درد بی‌علاج تزلزل و بی‌ثباتی رنج می برد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
