نویسنده: عبدالله تبسم
کشورهای محاصره شده در جنگ‌ها و عقب مانده، قربانیان جنگ‌ها و سیاست‌های بیگانه، مواجه با مشکلات اقتصادی، اقوام گرفتار فقر و تنگدستی، محروم از تعلیم، اقشاری که از همگامی با دنیا بازداشته شده‌اند، کشورهایی که بین بلوک شرق و غرب تقسیم شده‌اند یا جهان سوم وجود دارند، از این جمله هر کشوری که تلاش می‌کند بیرون بیاید، حکومت مستقل تشکیل دهد، اقتصاد خود را روی پا نگه دارد، اقوام خود را متحد کند، بخواهد نصاب تعلیمی خود را مطابق دین و سنت خود بسازد و صدها و هزاران پیشرفت و اقدام دیگر انجام دهد، اجازه داده نمی‌شود.
یکی از آن کشورها افغانستان است، افغانستان هر بار که گام‌هایی به سوی پیشرفت برداشته است، توسط یک ابرقدرت جهان اشغال شده و همه چیزش با خاک یکسان شده است، دهه‌ها دهه‌ها به قتل، جنگ و ویرانی آن اقدام شده است، و تحت عنوان بازسازی، دوباره ویران شده است. از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ آمریکا و ناتو بیست سال را در ویرانی این کشور سپری کردند، نه در بازسازی آن.
افغانستان از اشغال خارجی، مداخلات خارجی و اتکای خارجی بیرون آمده است. تمام جغرافیای کشور از یک آدرس (نظام مرکزی) کنترل می‌شود، در تمام کشور هیچ گروه مسلح غیرمسئولی وجود ندارد، از این کشور به هیچ کشور دیگری ضرری نرسیده است. در اینجا که همه چیز از سوی آمریکا به صفر رسیده بود، اکنون یک بار دیگر گام‌هایی به سوی پیشرفت برداشته می‌شود. تعلیم، اقتصاد و زراعت روی پای خود می‌ایستند.
در رسانه‌های جهانی، مسئله حقوق زنان هرازگاهی برای این استفاده می‌شود که کشور، فرهنگ یا دین ما را بدنام کنند یا تصویر بدی از نظام ارائه دهند. بعضی از کشورها، گروه‌ها و اشخاص این موضوع را برای تضعیف دیگر حکومت‌ها، توجیه تحریم‌ها، یا عمداً کشاندن یک حکومت به سوی انزوا یا به دست آوردن دیگر اهداف سیاسی مطرح می‌کنند.
از زمانی که افغانستان میزبان حکومت جدید شده است، اینجا زن آنطور بی‌عزت نشده است که در خیابان‌ها و جاده‌های بسیاری از کشورهای غربی با بی‌عزتی مواجه می‌شود. اینجا نه در کدام چاپه‌ای زن سر تراشیده شده است، نه پسر کدام مادر در مقابل چشمانش به دار آویخته شده است، نه شوهر کدام زن در مقابل چشمانش با شلیک گلوله کشته شده است، نه قضیه‌های آزار جنسی وجود دارد. حربه‌ای که تحت عنوان حقوق زنان به کار گرفته شده است، در حقیقت می‌تواند به عنوان تجاهل آگاهانه در برابر واقعیت‌های جامعه افغانی تلقی شود.
پایین بودن سطح تعلیم زنان و کمبود شعور سیاسی باعث می‌شود که آن‌ها به عنوان وسیله سیاسی و تبلیغاتی به کار گرفته شوند، همچنین از آنجایی که در حکومت سرپرست، نواقص بزرگی وجود ندارد، هربار جهان تلاش می‌کند که برای تحقق اهداف شوم خود از مسئله زنان به عنوان ابزار استفاده کند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
