افراد نزدیک به احمدشاه مسعود که یکی از چهره‌های برجسته جنگ‌های داخلی افغانستان بود، نه تنها از مهره‌های اصلی جنگ‌های داخلی بودند، بلکه همزمان با فعالیت‌های او، با سازمان‌های استخباراتی و شبکه‌های مخرب کشورهایی چون روسیه، آمریکا، بریتانیا و فرانسه نیز در معاملات گوناگون و پنهانی درگیر بودند. پس از مرگ مسعود و همزمان با حمله آمریکا به افغانستان، این افراد مستقیماً در کنار نیروهای آمریکایی ایستادند و به مدت دو دهه، تحت سایه اشغال زندگی کردند.
یکی از این چهره‌ها، جنرال محمد داوود بود؛ کسی که از ابتدا شانه به شانه با مسعود در صحنه حاضر بود و با بیگانگان وارد همکاری‌های مخفیانه و ناپسند شد. او همزمان با حمله آمریکا، بی‌درنگ خود را در خدمت آمریکایی‌ها قرار داد و بی‌رحمانه علیه ملت خودش وارد جنگ و در شمال افغانستان مرتکب جنایت‌های گسترده‌ای شد، شمار زیادی از بی‌گناهان را به بهانه‌های مختلف به قتل رساند، عده‌ای را شکنجه کرد و بسیاری را خانههایشان آواره ساخت. اختلاف‌افکنی قومی و قبیله‌ای را نیز در این مناطق به‌طور گسترده دامن زد.
نامبرده یکی از نزدیک‌ترین همکاران نیروهای آمریکایی و ناتو در شمال افغانستان به شمار می‌رفت؛ کسی که برای جلب رضایت اشغالگران، از ارتکاب هیچ عمل ناپسندی دست نمی‌کشید. داوود برای اجرای پروژه‌ها و اهداف شوم بیگانگان در شمال، به شدت تلاش کرد و در برابر این وفاداری، آمریکایی‌ها نیز به او لقب «ډگر جنرال» دادند و زمینه را برای خوشخدمتیهای بیشترش فراهم ساختند.
او پس از ارتکاب مجموعه‌ای از جنایات سازمان‌یافته، از جمله قتل، شکنجه، بازداشت‌های خودسرانه و سرکوب شدید مردم در شمال کشور، سرانجام در ماه جوزای سال ۱۳۹۰ خورشیدی طی یک عملیات ویژه از پای درآمد. با کشته‌شدن او، بسیاری از مردم شمال نفس راحتی کشیدند و از ظلم‌ها و وحشت‌آفرینی‌هایش نجات یافتند. با این حال، آمریکایی‌ها و کشورهای غربی، در واکنش به مرگ او اشک تمساح ریختند و آن را ضربه‌ای جدی به برنامه‌ها و منافع خود در افغانستان دانستند.
اما این تنها جنرال داوود نبود که کارنامه سیاه آزار ملت و خوشخدمتی اشغال به جا گذاشت؛ افراد دیگری هم که از پیروان احمدشاه مسعود بودند و هستند، همچنان راه او را ادامه می‌دهند. آنان با قدم گذاشتن در مسیر تاریک پیشقدمان خود، برای حفظ منافع شخصی و خانوادگی، ریختن خون مردم، فروش کشور، و راضی نگه داشتن اربابان خارجی‌شان، قربانی‌های بیجای داده‌اند و برخی حتی جان خود را نیز در این مسیر فدا کرده‌اند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
