نویسنده: احمدالله مهاجر
هویداست که افغانستان، چندین سال متمادی شاهد جنگهای خونخواری که از سوی دشمنان؛ اشغالگران و برخی همسایهها، تحمیل میشد، بوده و از هر طریق، آنها میخواستند این سرزمین را به سوی ناامنی بکشانند؛ تا از یکطرف برنامههای آنها بهراهافتاده و اهداف شوم خود را بهدست آورند و بهقول معروف «آب را گلآبود کنند و ماهی بگیرند!» و از سوی دیگر با ناامن ساختن افغانستان، کشور خود را خودکفا و باامن سازند.اما پس از سالهایی که آنها دسیسهها و نقشههایی را برعلیه افغانستان راهاندازی نمودند، بالآخره امروز خود در گردابی گیر آمده است که راه بیرونرفت را نمییابند و هر روز شاهد ناگواریهای زیادی میباشند.بدون شک، که تمامی اینها عواقب و نتایج همان ظلمها و ستمهایی است که در برابر ملت مظلوم خود انجام داده است و امروز از ثمرات آن استفاده میکنند.اما متأسفانه که پاکستان باز هم دشمن خود را نشناخته و هر ازگاهی زبان بهسوی افغانستان دراز میکند و در قبال تمامی ناهنجاریهایی که در آنجا رخ میدهد، إمارت اسلامی افغانستان را متهم میسازد؛ این در حالیست که إمارت اسلامی هرگز در امور داخلی هیچکشوری مداخله نکرده و از دیگران نیز چنین توقعی دارد که در غیر اینصورت، نتایج بدی را در پی خواهد داشت.پاکستان، در این روزها شاهد حملات گوناگونی است و هر ازگاهی در خون غلط میخورد؛ ملتاش برعلیه خودش قیام کرده، بهتظاهرات میپردازند و از دولت و نظام کنونی بهستوه آمدهاند.ریاست پاکستان، که خود در حالت وخیمی قرار دارد و بهگفته برخیها که در قرض تا گلو غرق گردیده است، هیچ توانی از خود نشان داده نمیتواند، تا ملتش را راضی سازد و یا کاری کند که مخالفان خود را قناعت دهد؛ در اینصورت به وضوح نمایان میشود که ملت پاکستان برحق، داعیه و قیان آنها نیز برحق میباشد؛ چون از حقوق خود در حال دفاع هستند.فرجام سخن اینکه، کشور پاکستان، از آنجا که در امور داخلی افغانستان مداخله داشت، از اینرو کشور خود را تا جایی در امن نگهداشته بود، اما پس از آنکه إمارت اسلامی افغانستان بر اریکه قدرت نشست و افغانستان در اختیار فرزندان اصیل خود قرار گرفت؛ رو بهسوی ناامنی است و از سوی ملتش به نابودی کشانده میشود که در این حال هم برف بام خود را بر افغانستان انداخته و إمارت اسلامی را متهم میسازد که بینهایت رکورد و نامردی شمرده میشود.به امید افغانستان قوی و خودکفاتوجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.


