تاریخ ثابت کرده است از روزی که بریتانیا در قلب آسیا جغرافیایی به نام پاکستان ایجاد کرد، این منطقه و مردمش روی خوش زندگی را ندیده‌اند. پاکستان در چهار دههٔ گذشته مناطق قبایلی پشتون‌ها را برای سیر کردن شکم بادارش زیر آتش قرار داده، خانه‌ها، مساجد و مدارس‌شان را بمباران کرده، جوانان‌شان را ناپدید و زنانی مانند عافیه صدیقی را به آمریکا فروخته است.
آن‌ها نه احساس خجالت دارند و نه به‌اصطلاح وارثان اصلی پشتون‌ها که بر کرسی‌های پارلمان نشسته‌اند، برخاسته‌اند تا بربریت‌های جاری حکومت پنجابی را محکوم کنند؛ بلکه برعکس، همان مناطق و مردمی را به ریاست پنجابی قلمداد کرده اند که در معنای واقعی غم‌خوار پشتو و پشتون‌ها بوده‌اند/هستند.
ادارهٔ پاکستان که اکنون با بحران سخت اقتصادی روبه‌رو است و برای به دست آوردن پول از جهان راه دیگری نمی‌بیند، با کمال وقاحت بمباران قبایلی را شروع کرده که تا امروز توسط همین حکومت به زور فروخته و محکوم شده‌اند.
شب گذشته، حکومت پاکستان بر کودکان، زنان و پیرمردان خوابیدهٔ وزیرستان بمب فرو ریخت، اما این اولین بار نیست، آن‌ها در طول تاریخ از این مناطق برای سیر کردن شکم مزدورانِ نشسته بر کرسی قدرت پنجابی و جمع‌آوری پول از کشورهای جهان استفاده کرده‌اند/می‌کنند.
حملات سنگین طالبان پاکستانی و جدایی‌طلبان بلوچ بر ملیشه‌های پنجابی، آن‌ها را دستپاچه کرده و در هر جنگ رو در رو با شکست سختی مواجه کرده‌اند. اکنون انتقام‌ش را از کودکان و زنان بی‌گناهی می‌گیرند که هر لحظهٔ زندگی را با حسرت و آرزوی تحصیل و زندگی بهتر سپری می‌کنند، یا بر پیرمردانی که از بستر نمی‌توانند برخیزند، اما امیدها و آرزوهای بزرگ برای فرزندان کوچک‌شان در دل و چشم دارند.
حکومت پاکستان با این حمله نشان داد که به هیچ دین، فرهنگ، زبان و ارزشی پایبند نیست و افرادی که در پارلمان فقط نقش مهره را دارند، ابزار دست آن‌ها هستند؛ زیرا آن‌ها هرگز در برابر این وحشت‌ها و جنایات صدایی بلند نکرده‌اند و قربانی کردن قبایل برای هوس چند نفر را محکوم نکرده‌اند.
در لاهور هر چوکی برای مسابقات کریکت بازرسی می‌شود، اما در وزیرستان سرهای کودکان و زنان پراکنده می‌شوند. این چه منطق و دلیلی است و این چه نظام‌داری و اصلی است!؟ در تاریکی شب، زنان، کودکان و پیرمردان خوابیده یک‌جا در غزه قتل‌عام می‌شوند و دیگر بار در وزیرستان مظلوم، نه از دهان مدعیان دروغین حقوق بشر صدایی برمی‌آید و نه سازمان ملل متحدِ پوشالی لب به سخن می‌گشاید. بربریت‌ها و ظلم‌های جاری بر غزه و قبایل به هیچ وجه قابل توجیه نیستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
