بعد از روی کار آمدن امارت اسلامی و انحلال نقشه های شوم غرب، مزدوران و غلامان حلقه به گوش قدرت های بیرونی، عزم خویش را جزم نموده و رخت سفر از این خاک بر بستند. چراکه با سقوط اداره فاسد جمهوریت، سفره های رنگارنگ شان برچیده شده و مجالی برای دوام شر و فساد شان باقی نمانده بود و دیگر نمیتوانستند بر ملت رنج دیده این دیار ظلم روا دارند و بیت المال را به تاراج ببرند.از آن روز به بعد، گهگاهی خواب های آشفته ای می بینند و در پی آن جلسات و نشست های گوناگونی راه اندازی میکنند. جلساتی که حتی تعداد بسیاری از همکیشان خودشان نیز فرایند برگذاری آن را به باد تمسخر می گیرند و بر پوشالی بودن و بی ثمر بودن آن تاکید می ورزند. به راستی چطور ممکن است جنگ سالارانی که در زمان اوج قدرت و در اختیار داشتن حمایت جامع و کامل غرب نتوانستند در مقابل عزم آهنین مجاهدین امارت اسلامی ایستادگی کنند اکنون با دستان خالی و بدون پشتیبانی باداران شان علیه نظام علیه وارد پیکار شوند. اما برخلاف واقع، رهبران جبهات و احزاب خیالی و منحل شده، هنوز هم از خواب شیرین شان بیدار نشده و بر این باورند که گویا میتوان باری دیگر برای خود جای پای در افغانستان باز کنند.زهی خیال باطل، چراکه مردم افغانستان اکنون بیش از هر زمان دیگری بر ماهیت اصلی معامله‌گران و وطن فروشان دون مایه آگاه شده اند و باری دیگر هرگز فریب نیرنگ و تزویر شان را نخواهند خورد.بنابر‌این هرچه میخواهند بگویند، گردهم آیند و جلسات ملونی راه اندازی نمایند، اما از قدیم گفته اند: به دهان گربه سیاه باران نمی بارد.
