اکثریت قاطع گروه‌های مخالف حکومت سرپرست افغانستان را نظامیانِ جمهوریتِ سرنگون‌شده تشکیل می‌دهند؛ کسانی که با آمدنِ طالبان، جلال و جبروت و زمینه‌های حیف‌ومیل را از دست دادند.
اینکه اکثریت قاطعِ مخالفانِ حکومت سرپرست افغانستان، همان حکومتی‌های سابق‌اند، نشان می‌دهد که مبنای این مخالفت، اغراضِ شخصی و از دست دادنِ منصب و رتبه است، نه وطن‌دوستی و آزادیِ میهن؛ زیرا وطن آزاد است، میهن آباد، و ملت نیز خوشحال.
با تغییر نظام در افغانستان، اکثریتِ اعضای جمهوریتِ سرنگون‌شده به خارج از افغانستان فرار کردند و بیشترِ آن‌ها به آمریکا و اروپا آواره شدند؛ نزد همان کسانی رفتند که در سال‌های اشغال، آنان را راهنمایی می‌کردند، مناطق مختلف را به آنان نشان می‌دادند و در دستگیریِ مجاهدین، آن‌ها را یاری می‌رساندند.
افغانستان ایالتی از آمریکا نبود که نظامیانِ آمریکایی همه جای آن را بشناسند؛ همین نیروهای حکومتِ جمهوریت بودند که پیشاپیش و دوشادوشِ آنان، در اشغالِ تمام مناطق، همراهی‌شان می‌کردند.
نتیجه‌ی غلامیِ غربیانِ اشغال‌گر در افغانستان و پناه بردن به آغوش آنان پس از فرار، این شده است که تعدادی از این مخالفانِ حکومت سرپرست، از اسلام روی‌گردان شده و به مسیحیت گرویده‌اند. مردانشان از اسلام و ارزش‌های اسلامی و زنانشان از حجاب و عفتِ اسلامی فاصله گرفته‌اند.
خبرهای رسیده به رسانه‌های متعددی از جمله صدای هندوکش، حاکی از آن است که اکثرِ این مخالفان، برای گرفتنِ اقامت در کشورهای غربی و جلب توجه و حمایتِ بادارانِ غربی‌شان، تن به گرویدن به مسیحیت و بریدن از اسلام داده‌اند. این در حالی است که همین‌ها، مخالفتشان با حکومت سرپرست افغانستان را جهاد توجیه می‌کنند!
کسانی که اسلامشان را به خاطرِ مادیات و جلب حمایت‌های دشمنانِ وطن، به حراج می‌گذارند و به بهای ناچیز می‌فروشند، چگونه می‌توانند نماینده‌ی مردمِ مسلمانِ افغانستان در خارج از کشور باشند؟ این حقایق، به‌وضوح بیانگر آن است که مخالفتِ آنان با حکومت سرپرست افغانستان، جنبه‌ی شخصی دارد، نه منفعت ملی.
اکثرِ کسانی که در پیِ شعله‌ور کردن جنگ در افغانستان هستند، همین طیفِ بدنام‌اند که نه عرضه‌ی اداره‌ی وطن را داشتند و نه جرئتِ دفاع از آن در برابر استکبار جهانی. حالا که افتخارِ دفاع از وطن و راندنِ آمریکا از این سرزمین را طالبان کسب کرده‌اند، سوزِ درونشان بیشتر شده است و بدونِ توطئه، آرام و قرار نمی‌گیرند.
کسانی که نانِ آمریکا را خورده بودند، حالا دین و منهجِ فکریِ آن را نیز می‌پذیرند و از همین آخور نان می‌خورند. از چنین انسان‌هایی توقعِ آبادیِ وطن و حفظِ ارزش‌های آن، کوته‌فکری است. این انسان‌ها، اگر بار دیگر قدرت را در دست بگیرند، مثل گذشته نامِ افغانستان را در تمام جهان، بد جلوه خواهند داد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
