نویسنده: عبدالحی فروتن
مدارس دینی، مراکزی‌ست برای پرورش نسل‌ها و سپری‌ست در برابر تیرهای کفر، ظلم و طغیان؛ مکانی که برای اولین بار توسط رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم بنا نهاده شد و هزار و اندی سال است که این سنگرها وجود دارند و مجالی برای منافقین و کفار باقی نگذاشته‌اند.
یکی از ثمرات مدارس دینی جهاد است، جهادی‌که اجازه تجاوز و اشغال را نمی‌دهد، علیه ظلم قیام کرده و حق را به مظلوم می‌رساند اما، اشغالگرانی که بی‌آبرو شدند و پی کسب عزت و غلبه بر مسلمانان هستند، از هر راهی برای متوقف کردن این مراکز پرورش افکار استفاده می‌کنند.
احمد مسعود، رهبر جبهه بغاوت، در مصاحبه با یک یوتیوبر امریکایی، ابراز نگرانی خود را از افزایش تعداد مدارس دینی در افغانستان نشان داده است، او خواهان اسلام امریکایی است «اسلامی که در مسجد محدود باشد، اسلام ملاهای دربارِ کفار، اسلامی که اسلام نباشد! و…».
حالا این جای سوال است که چگونه برای فرزندان این سرزمین دین را آموزش بدهیم!؟ مسجد مدرسه است، آیا نباید مسجد وجود داشته باشد!؟ حتما جواب رهبر بغاوتگران و یار اسلام ستیزان چنین خواهد بود: « نیازی به آموزش دینی نیست! چرا می‌خواهید که فرزندان این سرزمین تروریست و دهشت‌گر به بار بیایند!؟ با از بین رفتن مدارس دینی، ما به آنها دموکراسی، سکولاریزم و بلآخره اسلام‌ستیزی را یاد می‌دهیم!».
مردم مسلمانی که فریب بغاوتگران را خورده اند، باید بدانند که اهل بغاوت دشمنان اهل اسلام و دوستان اسلام ستیزان اند، باید بدانند که فرزندان معنوی برنارد لؤی یهودی برای مسلمانان افغانستان وفادار نیستند و باید بدانند که دوستی با امانویل ماکرون، دشمنی آشکار با اسلام خواهد بود!
باید برای جوانان (نسل جدید) سنگری در مقابل دشمنان ساخت تا از هر نظر در امان باشند، برای تحریف کننده حقایق، قلم به دست آماده باشند، تیر را با تیر جواب بدهند و این سنگر مدرسه است؛ باید بر علیه اسلام‌ستیزان مدرسه ساخت؛ به کوری چشم اسلام‌ستیزان و دشمنان.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
