نهم سنبله تنها روز پایان اشغالگری امریکا و ناتو نیست، بلکه این روز را می‌توان روز فرار چهره‌های خاین جمهوریت سرنگون‌شده و روز بازیابی افتخار، استقلال و ثبات ملت افغانستان نیز دانست. در این روز تاریخی و در نتیجه‌ی دو دهه مبارزه در افغانستان، اشغالگران و نیروهای اجیر آن‌ها، مسئولین، سیاستمداران و رهبران از افغانستان فرار کردند اما اشغالگران طبق توافق‌نامه‌ی دوحه و مسئولین پیشین نیز از ترس عواقب ناگوار سوابق و اعمال نادرست خود، فرار کردند.
نهم سنبله پایان یک فاجعه و اشغال بود، اما تنها شکل نظامی نداشت بلکه این پایان یک دوره‌ی تاریک و غیر مستقل بود که در آن تصمیم‌گیری‌های ملی از خارج صورت می‌گرفت و اختیار سرنوشت ملت نه با افغان‌ها، بلکه با واشنگتن بود. این روز نشان می‌دهد که یک ملت توانست برای بازگرداندن استقلال تا آخرین نفس مبارزه کند و یک حکومت مستقل افغان‌محور در افغانستان تأسیس نماید.
در نهم سنبله تمامی مسئولین رده‌بالا، وزرا، اعضای پارلمان، جنرالان و سایرین در حالی کابل را پیش از اشغالگران یا همراه با آن‌ها ترک کردند که بیست سال به کمک خارجی‌ها بر افغانستان حکمروایی کرده بودند، اما همیشه به نام آرای ملت کرسی‌ها را اشغال می‌کردند و سرنوشت کشور را به نفع دیگران تعیین می‌نمودند، ولی در روزهای تاریخی و حساس به ملت، مسئولیت و وجدان خود خیانت کردند.
در حالی که مردم افغانستان چشم انتظار استقبال از وضعیت و تحول جدیدی بودند، همین مسئولین خلأ قدرت را ایجاد کرده و اولین تلاششان این بود که خود را به هواپیماها برسانند و کشور را ترک کنند. در این زمان حساس لازم بود که می‌ماندند، برای صلح تا آخرین حد تلاش می‌کردند و آنچه را که آن‌ها به نام خواسته‌های ملت در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند، در واقعیت به آن رسیدگی می‌کردند.
اگر همین مسئولین فراری و خاینین افغان دیروز در حل مسائل افغانستان صادقانه تلاش کرده بودند و از کشور فرار نکرده بودند، امروز مخالفتشان بر اساس عقده‌ی شخصی شمرده نمی‌شد، اما امروز که آن‌ها به دلیل اشتباهات پی در پی خود قدرت را از دست داده‌اند و دیروز نیز در حل معضلات افغانستان تلاش‌های واقع‌بینانه نکرده‌اند، مخالفت امروزشان بی‌جا و بر اساس منافع شخصی است، نه منافع ملی.
رهبران منصوب شده در رأس صدها هزار پولیس، اردو و استخبارات، جنرالان چند ستاره و سرقوماندان اعلی که قدرت داشتند، پیوسته به مردم اطمینان دفاع می‌دادند، اما نهایتا در اوایل سنبله (و اواخر آگست) وقتی فهمیدند که بادارشان (امریکا) واقعاً از محافظت و تأمین خسته شده و از افغانستان مهاجرت می‌کند، آن‌ها نیز به جای دفاع، فرار را ترجیح دادند؛ همین مسئولین امروز از ملت درخواست حمایت دارند و می‌خواهند دوباره قدرت به آن‌ها سپرده شود.
ملت افغان باید از نهم سنبله درس بگیرد که این روز برای آن‌ها روز بیداری و رساندن پیام مهم نیز است. این روز به ملت افغان نشان می‌دهد که ملت‌ها می‌توانند با جنگ‌های مقدس قدرت‌های بزرگ را شکست دهند، اما این را نیز نشان می‌دهد که اگر به کسی قدرت بی‌حساب داده شود، همانطور که به مسئولین جمهوریت سرنگون‌شده داده شده بود، آن‌ها بر دوش ملت سوار خواهند شد و در زمان خطر، اولین کسانی خواهند بود که از ملت جدا شده و از کشور فرار می‌کنند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
