نشست چهارم دوحه که در آینده قرار است برگزار شود، به اساس شواهد و قرائن، وزنه و سنگینی گروه شر و فساد را بیش از پیش سبک و سخیف خواهد کرد.
زیرا در این چند ماه گذشته شاهد عوامل زیادی بوده‌ایم که سبب انزوای بیشتر بغاوت‌گران شده است. با یکجا شدن و دست به دست هم دادن این عوامل و تلاش‌های امارت اسلامی، گروه شر و فساد از میدان سیاست حذف خواهد شد.
یکی از عوامل مهم که در نشست چهارم دوحه به پایان عمر سیاسی گروه شر و فساد خواهد انجامید، این است که در طول سه سال گذشته، استخبارات‌های مخرب بیگانه به این گروه امید بسته بودند. اما این گروه نتوانست انتظارات این استخبارات‌ها را برآورده کند، زیرا هرگاه این گروه در تلاش برای سر بلند کردن بودند، به سرعت توسط نیروهای امارت اسلامی سرکوب شدند. بنابراین، موفقیت‌های امارت اسلامی در میدان نظامی یکی از دلایل اصلی خواهد بود که گروه شر و فساد را از میدان سیاست در نشست چهارم دوحه حذف کند.
از سوی دیگر، برخی کشورها با حمایت از گروه شر و فساد قصد داشتند از این گروه به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار و تحمیل خواسته‌های خود در افغانستان استفاده کنند.
اما گروه شر و فساد در طول سه سال گذشته نتوانسته است حتی یک متر از خاک افغانستان را تحت سیطره خود درآورد و طبعاً نتوانسته به‌عنوان ابزاری برای فشار بر حکومت سرپرست محسوب شود. چنان‌که وزیر خارجه سابق آمریکا، آنتونی بلینکن، نیز این موضوع را در کنفرانس‌های اخیر خود مطرح کرد. مقوله‌ای معروف وجود دارد که می‌گوید: ارزش و وزنه میدان سیاسی، توسط حالات میدان نظامی تعیین می‌شود.
در کنار این شکست‌های گروه شر و فساد در میدان‌های نظامی و سیاسی، وضعیت در میان خود بغاوت‌گران نیز به شدت متشنج و اختلاف‌برانگیز است. این گروه که قبلاً نسبتاً به‌عنوان گروه واحد علیه امارت اسلامی شناخته می‌شد، اکنون به نام‌های متفرق پراکنده شده‌اند. زیرا با تعصباتی که این‌ها دارند، اختلافات قومی، زبانی، منطقه‌ای و ملی در میان‌شان به اوج رسیده و این باعث شده تا هم‌پیمانان سابق به دشمنان جدید تبدیل شوند.
مهم‌تر از همه، چند ماه پیش شاهد یک ائتلاف میان افراد گروه شر و فساد بودیم که می‌توان آن را یک ائتلاف سازمان‌دهی‌شده و آزمایشی از سوی استخبارات مغرض دانست. این ائتلاف نه‌تنها منجر به اتحاد نشد، بلکه باعث تشدید اختلافات درونی شد. افراد کلان این گروه بر علیه یکدیگر مواضع تندی اتخاذ کردند.
به‌طور مثال، اسماعیل خان و یونس قانونی علیه حنیف اتمر سخنان تندی بیان کردند، به‌طوری که این درگیری‌ها باعث شد او از این ائتلاف خارج شود. این تنش‌ها نه‌تنها به اختلافات داخلی درون گروهی دامن زد، بلکه باعث شد این گروه بیش از پیش از هم گسسته شود و چهره‌های منفور آن برای حامیان خارجی‌شان به‌وضوح نمایان گردد.
قابل ذکر است که در ماه‌های اخیر اختلافات شدیدی میان جبهه‌های بغاوت‌گر آزادی و مقاومت به وجود آمده است. اعضای این جبهه‌ها نه‌تنها با الفاظ سنگین و رکیک به یکدیگر حمله کردند، بلکه حتی یکدیگر را به خاطر کشته شدگان شان متهم ساختند.
از سوی دیگر، رسمیت بخشیدن به خط فرضی دیورند به‌عنوان مرز رسمی میان پاکستان و افغانستان از سوی این گروه، و همچنین حملات علیه بازی کریکت، باعث شده است که این افراد حتی دیگر به‌عنوان افغان از سوی مردم شناخته نشوند.
کسانی که در گذشته با یک روایت واحد نتوانستند علیه امارت اسلامی در عرصه سیاست گامی بردارند، حالا که به گروه‌های پراکنده بر اساس قوم، زبان، منطقه و ملیت تقسیم شده‌اند، بدون شک طوفان سیاسی امارت اسلامی آن‌ها را از صحنه سیاست جهانی محو خواهد کرد.
به همین اساس، در نشست چهارم دوحه، امارت اسلامی جریانی را از صفحه سیاسی حذف خواهد کرد که هیچ ارزشی برای خود نگذاشته است. برعکس، امارت اسلامی با به رخ کشیدن اقتدار نظامی، وحدت صفوف و حفاظت از این سرزمین، می‌تواند اقتدار سیاسی خود را بیشتر از پیش تثبیت سازد.
این موضوع به‌طور قاطع فرصتی مناسب برای امارت اسلامی است تا در نشست چهارم دوحه، گروه‌های شر و فساد را از عرصه سیاست حذف کند و این اقدام می‌تواند نقطه عطفی برای مردم افغانستان و حکومت سرپرست باشد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
