مخالفان حکومت افغانستان، که در حال حاضر رهبری گروه‌های سیاسی، نظامی و مدنی مقیم خارج را به عهده دارند، اکثراً مقامات و کارمندان آزموده شده جمهوریت سرنگون‌شده شده هستند که در رژیم گذشته مسئولیت‌های مهمی را انجام داده‌اند، در پست‌های عالی سیاسی منصوب بوده‌اند و تا حدی در نظام جایگاه داشته‌اند، مانند عبدالرشید دوستم، یونس قانونی، محمد محقق، احمد مسعود، امرالله صالح، سمیع سادات، یاسین ضیاء، سیاف، خلیلی، نبیل و شمار زیادی دیگر.
آنها گروه‌ها و جبهه‌هایی را با نام‌های مختلف گشوده‌اند، شعارشان مبارزه همه‌جانبه علیه حکومت افغانستان است، اما اهدافشان پراکنده و متفاوت است، مثلاً تأمین منافع شخصی به جای منافع ملی، رسیدن به قدرت از راه‌های نامشروع و غیره؛ آنها با وجود ساختارهای نادرست و تفکرات عمیق اختلافی خود، باز هم تلاش می‌کنند تا حدی به اهداف شوم خود برسند، اما عوامل مختلفی آنها را به انزوا کشانده است.
همین رهبران گروه‌های مخالف که دیروز از جمله مقامات بودند، در ترازوی مردم سنجیده شده، اعتبارشان را باخته و دیگر دلشان به حمایت آنها راضی نمی‌شود. آنها به دلیل فساد، مظالم و اعمال ناپسند خود منفور شده و در دوران حکومت خود در افغانستان ناکام بوده‌اند. شکست و ناکامی دیروزشان برای همه آشکار است. آنها دیگر نباید با فعالیت‌ها و تلاش‌های خود به دنبال آن صبح باخته‌ای باشند که چهار سال پیش آن را از دست دادند.
به عقیده مخالفان، صبح روشن آن است که افغانستان میدان جنگ و منفعت متجاوزان خارجی و گروه‌های نیابتی باشد، نه یک کشور نمونه برای صلح، امنیت و ثبات. برای مردم واضح است که تجربه بیست ساله جمهوریت پر از فساد، بی‌عدالتی‌ها و ناکامی‌ها بود که بخش اعظم مسئولیت آن به همین سیاستمداران برمی‌گردد، به همین دلیل مردم نمی‌توانند به آنها اعتماد کنند، حتی آنهایی که زمانی به نام دفاع از دموکراسی و واشنگتن قربانی می‌شدند، امروز به همین سیاستمداران آنقدر باور ندارند که دوباره به آنها تکیه کنند؛ همین بی‌اعتمادی نیز مانع تحقق اهداف شوم می‌شود.
خارجیان نیز دیگر آرزوهای آن رهبران و سیاستمداران گروه‌های مخالف را برآورده نمی‌کنند، کسانی که در فساد و بی‌لیاقتی در افغانستان نام خاصی دارند. هرچند مقامات و سیاستمداران سابق به منافع خارجی‌ها وفادار بودند، اما در کنار آن منافع شخصی خود را نیز در مقیاس وسیعی تأمین می‌کردند که به دلیل آن هیچ کار اساسی برای کشور و به ویژه برای ساختار نظام انجام ندادند، که پس از آن به تدریج رژیم تأمین‌کننده منافع خارجی‌ها (جمهوریت) نیز سرنگون شد و روزهای بد مقامات سابق آغاز شد.
برای گروه‌های مخالف، مقامات و سیاستمداران سابق مقیم خارج لازم است که امید، آرزو و خواسته‌های صبح‌هایی را از ذهن خود بیرون کنند که یک بار در آن ناکام شده‌اند؛ آنها باید این را هم فراموش کنند که دیگر بر این سرزمین مجاهدپرور افغانستان حاکم نخواهند بود، منافعشان محفوظ نخواهد ماند، قدرت در دستشان نخواهد بود و هیچ سؤال بی‌عدالتی از آنها پرسیده نخواهد شد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
