زمانی که مخالفین حکومت سرپرست، از مذاکرات بین‌الافغانی صحبت و یادآوری می‌کنند، قبل از همه باید این پرسش مطرح شود که مذاکرات بین‌الافغانی با چه کسی و چرا انجام شود؟
مخالفین حکومت سرپرست افراد محدود و منفوری هستند که ملت به آنها بی‌باور است، هویت و اجندایشان نامعلوم است، نه انسجامی دارند و نه هم اراده ملی واحدی. بین این گروه‌های مخالف اصلاً هیچ اتفاق و یکپارچگی وجود ندارد؛ احمد مسعود، عطا محمد نور، خلیلی، محقق، اتمر، امرالله صالح، دوستم و دیگر مخالفین در بین خود اختلافات عمیقی دارند.
وقتی گروه‌های مخالف نه اراده ملت را می‌شناسند و نه به منافع ملی متعهد هستند، در میان مخالفین سیاسی انسجامی وجود ندارد، نمایندگان واقعی ملت نیستند و فقط چند چهره محدود در پی منافع شخصی خود می‌باشند، پس آیا مذاکره با این افراد، مذاکره بین‌الافغانی است؟! مذاکره با چنین گروه‌ها و چهره‌هایی، به هر نامی که باشد، ضیاع وقت است.
مذاکرات با مخالفین سیاسی به هیچ نتیجه معقولی نمی‌رسد، زیرا آنها بی‌قدرت هستند و نمایندگان هیچ کس نیستند، پس مذاکره با چنین گروه‌ها و افرادی بی‌ثمر، ضیاع وقت و دادن حق تحمیل منافع شخصی به کسانی است که دهه‌ها کشور را غارت و چپاول کردند.
گروه‌های مخالف و تاجران سیاسی به نام مذاکرات بین‌الافغانی خواسته‌هایی دارند که آشکارا با وضعیت موجود افغانستان در تضاد است، به همین دلیل آنها در برابر یک حاکمیت مشروع بغاوت کرده و خواسته‌های نامشروع را بازتاب می‌دهند. از سوی دیگر، مخالفین سیاسی می‌خواهند به نام مذاکرات بین‌الافغانی، تاریخ گذشته خود را به این نام سفید کرده و از اذهان مردم پاک کنند و حیثیت سیاسی خود را اعاده نمایند.
این واقعاً جای پرسش دارد که در موجودیت یک حاکمیت منظم و اقتدار مستقل ملت، چرا گروه‌های مخالف برای پیشبرد شعارهای ناروای خود، مذاکرات بین‌الافغانی را بهانه قرار می‌دهند و سپس از این طریق، حاکمیت یک حکومت مرکزی مقتدر را به چالش می‌کشند!؟
مذاکرات بین‌الافغانی زمانی منطقی است و نتیجه می‌دهد که مخالفین واقعاً به عنوان یک جهت معلوم، ثابت و برحق حضور داشته باشند، نمایندگی واقعی ملت را انجام دهند، در تصمیمات خود مستقل باشند، شکار حلقه‌های استخباراتی بیگانه نباشند، اراده مردم را تمثیل کنند و شماری از امور دیگر را نیز به سرانجام رسانده باشند، اما طرف مقابل کاملاً برعکس این است، آنها از نام مذاکرات بین‌الافغانی فقط به این منظور استفاده می‌کنند تا در برابر حاکمیت ملی و منافع ملی مانعی ایجاد شود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
