نویسنده: عبدالروف کریمی
با وجود گذشت نزدیک به چهار سال از سقوط حکومت سابق افغانستان و فرار شمار زیادی از مخالفان یا همه‌شان به کشورهای خارجی، اما هنوز صدای زمزمه‌ها و همهمه‌هایی برای تغییر وضعیت کنونی در کشور به‌سوی روزهای نامشخص و نامعلوم توسط عده‌ای معلوم‌الحال به گوش می‌رسد و زهرپاشیدن مخالفان علیه اوضاع موجود و متشنج کردن فضای مجازی در رسانه‌ها جریان دارد.
هنوز که افغانستان با حکومت سرپرستش مورد پذیرش جامعهٔ جهانی قرار نگرفته است، برخی مخالفان چنین می‌پندارند که فرصتی ناچیز یا نور امیدی برای عرض اندام‌کردن و به رخ کشیدن سخنان بیهوده‌شان دارند و می‌توانند تأثیری ولو اندک و ناچیز روی جریانات کنونی بگذارند و رخدادی منفی پدید بیاورند.
شکی نیست که بودن در صف اشتباه و همراه شدن با یاران بد، سبب توهم و خیال‌پردازی آنان شده است و گویا با دهان پر در صحنهٔ رسانه‌ها حاضر شدن شانسی برایشان فراهم می‌کند که اینچنین قامت راست می‌کنند و با نگاه‌های ناامیدانه اما کلمات دوپهلو دنبال راهی برای بازگشت می‌گردند.
اما اگر از حقیقت نگذریم، در قدم اول سران مخالفان که هنگام سقوط در رأس فراری‌ها بودند و شب‌هنگام و در ظلمت آسمانِ وطن سوار بر طیاره‌ها کشور را ترک کردند و همراهان و همکاران خودشان را تنها گذاشتند، همین جماعت در آغاز لیست پخش و نشر پروپاگانداها و دسیسه‌چینی‌ها قرار دارند و شور می‌اندازند و تحریک ایجاد می‌کنند.
این مخالفان کلان گویا هنوز فروغ چراغ امیدی را در دل روشن می‌بینند که راه برگشتی به وطن دارند و رویای سوخته‌ای را که در سر می‌پروراند، باری دیگر می‌توانند به حقیقت شوم تاریخ کشور مبدل کنند. اما در حقیقت به قطع می‌دانند که چنین چیزی امکان ندارد و حتی تیری در تاریکی نیست و افقی را روشن نخواهد کرد.
همچنین به تبع آنان، مخالفانی که در رده‌ها، ردیف‌ها و صف‌های پایین‌تر قرار دارند و اکنون از دایرهٔ غلام حلقه به گوش بودن رها شده‌اند و گویا مثل پرندگان آزادانه سیر می‌کنند، فوکس رسانه‌ها را به خودشان جلب کرده‌اند و از دیده‌ها و شنیده‌های خودشان دربارهٔ سران مخالفان و نهایت سوءاستفاده از قدرت و زورشان علیه ملت و وطن سخن به میان می‌آورند.
گویا با این اقدام علیه اربابان خودشان در فکرند که با رها کردن خویشتن از دام گذاشته و سران قدرت و مستقل نشان دادن خود از جریانات سابق، می‌توانند روی سفیدی برای خودشان ترسیم کنند و پرده‌ای روی گذشته‌شان بیندازند.
از همین رو، این جماعت تنهامانده در تلاشند برای خودشان مواضع مستقلی پیدا کنند و با جلب نظر هر صاحب قدرتی از خارجیان با انواع دروغ و نیرنگ به این خواب و خیال می‌اندیشند که اکنون شاید فرصتی برای جولان آنان مهیا شود و خودشان تبدیل به سران قدرت در کشور با حمایت خارجیان شوند.
غافل از اینکه به هر ریسمانی که چنگ بزنند و آن را محکم بگیرند، اما فایده‌ای ندارد و سودی نخواهد داشت. چون تاریخ اکنون همهٔ آنان را در شمار مخالفان و خودفروختگان وطن نام‌نویسی کرده است و به کناری گذاشته است که هرچه کنند و به هر دروازه‌ای بکوبند، نمی‌توانند صبغهٔ خیانت‌های گذشته‌شان را پاک کنند.
توجه: نوشته‌ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
