نویسنده غلام‌نبی فروزان بخش سوم در دو بخش اول این یادداشت پاسخ شبهات و ادعاهای نامبرده را دادیم و اکنون می‌رسیم به قسمت پایانی نوشته‌اش که به ظاهر خیرخواه شده و خیر و صلاح ملت و مردمش را می‌خواهد و خواهان صلح و ثبات از رهگذر توافق و اتحاد با گروه‌های فراری و مخالف نظام اسلامی است
نامبرده در قسمت پایانی نوشته‌اش در لباس فردی خیرخواه ظاهر می‌شود و چنین توصیهٔ دلسوزانه می‌کند: «بهرحال و با وجود اينهمه به طالبان یك توصيه دارم كه خير خود اينها وخير ملت وكشور دران نهفته است و آن اینکه اگر بخود دل میسوزانند و تاحدی به وطن دلسوزی داشته باشند باید مشکل کشور راعاجل از طریق مذاکره و تفاهم مستقیم با مخالفین و مراجعه به آرای مردم حل کنند وکشور و ملت را ازین مشکلات موجود و جنجالهاییکه در سر راه آنست نجات بخشند.
در غیر آن ا گرحل مشكل از طرف غير اينها آمد (که آمدنیست) درانصورت در افغانستان جای پای نخواهند داشت وکشور باز با بحرانهای متکرر دیگر مواجه خواهد شد وبه اسلام عزیز ضربه خطرناک دیگر وارد خواهد شد که مسؤوليت دنيوى و اخروى آن بدوش اینها خواهد بود. و ما علینا الا البلاغ.» (منقول)
نامبرده کوشیده است از آدرس دین وارد شود و با استفاده از نام اسلام عزیز، حاکمان دلسوز جامعهٔ افغانستان را به یکجاشدن با کسانی دعوت کرده است که روزگاری در سنگر مخالف و همدست ظالم بودند.
وی می‌پندارد همان‌طور که خودش به تمام شرافت و عزت ملی و دینی‌اش پشت پا زده است، دیگران نیز بسان او از آب گل‌آلود جام شراب طهورا برمی‌دارند و می‌نوشند و در خمار لذت مادیات، به عهد و قرارشان با خدا و ملت‌شان پشت می‌کنند.
نامبرده و سایر بغاوت‌گران در خارج و توطئه‌گران مخفی‌مانده در وطن می‌پندارند که امارت اسلامی بسان دوران آنان به فرجام زدوهنگام و زوال دایمی خواهد رسید؛ پنداری که تصوری خام و به دور از واقعیت، چیزی بیش نیست.
وی دم از ضربه‌دیدن اسلام می‌زند، اما فراموش کرده است که خودش در دوران جهاد هم‌پای همین مردمان در سنگر و نبرد خون دادند و شهید تقدیم کردند، اما امروزه از تمام آن افتخارات دینی و اسلامی دست شسته و بودن در دامان کفر را برگزیده و به حیات دنیوی راضی گشته است کسی که در حیات دنیا خداوند رسوایی و شرمساری را در جبینش هویدا ساخت و تمام بال و پر اسلامیتش را از وجودش کَند و تنش را عاری از زینت اسلام کرد، اکنون به فکر اسلام و دین شده است و نگران عاقبت ناخوش آن شده است.
چنین ناخوش‌فرجامی اکنون آمده و برای مخلصان و فداکاران و همچنان بر عهد خویش ماندگان نسخهٔ اسلامی می‌پیچد و دعوت کنارآمدن با خائنان و وطن‌فروشان می‌دهد. در پاسخ او باید گفت که خداوند همیشه دینش را نصرت می‌کند و در کنف حمایت خویش نگه می‌دارد و تا ختم دنیا آن را پابرجا می‌دارد. این ما هستیم که به بودن در زیر چتر و بیرق آن محتاجیم و عاقبت‌بخیری‌مان در گرو تمسک به آن نهفته است. پایان یافت توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
