نویسنده غلام‌نبی فروزان بخش دوم در یادداشت قبل، قسمت اول نوشتهٔ سیاف را بررسی کردیم و موازنه‌ای میان ادعاهای ناصواب او و اوضاع روبه‌پیشرفت کنونی انجام دادیم؛ اکنون به قسمت دوم نوشته‌اش می‌پردازیم که پای اسلام را به میان کشیده و سنگ محبت اسلام را به سینه زده است.
نامبرده در ادامهٔ نوشته‌اش می‌نویسد: «اینهمه جفا در حق ملت مظلوم ما ودر حق کشور ما و درحق انسانیت صورت گرفت و از همه خطرناکتر اینکه این مظالم در زیر نام اسلام صورت گرفته (و اسلام عزیز ازان برائت دارد) ومنسوب نمودن اين همه جور وجفا به اسلام جنايت نا بخشودنيست.» (منقول) نامبرده گویا فتح امارت اسلامی و اخراج آمریکایی‌ها را از افغانستان مظالمی علیه ملت می‌داند و دشمن را دوست و دوست را دشمن می‌داند و به این پندار اشتباه که گویا هنوز هم هواخواهانی در بین مردم دارد، از سوی آنان به نمایندگی سخن می‌گوید و نسخهٔ مظلومیت و ستم‌دیدگی برای ملت می‌پیچد. اما فراموش کرده است که وی پشت همین مردم را خالی کرد و گریخت و به نام اسلام و استدلال‌های منفعت‌پیشانه از آیات و احادیث، ملت را به بی‌راهه کشاند و قدرت تشخیص دوست و دشمن را از آنان سلب کرد. به‌جای متحدساختن ملت و مجاهدان و در سنگر واحد قرارگرفتن علیه اشغالگران، خودش در صف دشمنان قرار گرفت و ملت را علیه خودی‌ها و آزادگران شوراند و جان‌های جوانان را در این بین قربانی منافع فردی و شخصی‌اش نمود. این ادعاها، گویا تنها وی اسلام را درست شناخته بوده است که دست در دست اغیار و دشمنان نهاده و با آنان هم‌سفره و هم‌کلام شده بود و در منظر عام و کمرهٔ رسانه‌ها خنده و تبسمش را قربان و صدقهٔ آنان می‌کرد. اما اینکه کشورش در دام دشمن افتاده و مادران و خواهرانش مورد تعرض واقع می‌شدند و برادران و هموطنانش شهید و قربانی می‌شدند، اصلاً خاطرش را نمی‌آزرد و فکرش را درگیر نمی‌کرد. اگر اسلامی که او از آن دم می‌زند و پشت لباس روحانیت آن مخفی می‌شود و با کلمات آراسته با آیات و احادیث دنبال چرباندن گفته‌هایش می‌گردد، چنین باشد و جواز بودن و جولان‌دادن دشمن را در یک کشور اسلامی بدهد، آن اسلام نیست و در سطور آموزه‌های محمدبن عبدالله صلی‌الله‌علیه‌وسلم قرار ندارد. بلکه بسان یهودیان، تورات در بغل دارد و هر کجا به نفع و سودش باشد، برملا و برجسته می‌کند و هر کجا به ضرر و علیه‌اش باشد، می‌پوشاند و پنهان می‌کند. ولی اکنون و در این فضا، تک‌تک مردم و اقشار مختلف جامعه به حقیقت و واقعیت پی برده و به حقانیت امارت اسلامی و شایستگی برافراشته‌شدن بیرق سفید آن رسیده‌اند و سخنانی از این جنس و از این طایفه خاطرشان را مکدر نمی‌سازد. بلکه تمام ملت مخلصانه و متدیانه پشتیبان و حامی امارت اسلامی هستند و در گذر از هر مانع و مشکلی، دست در دستش می‌گذارند و پل عبورش از معضلات و مشکلات می‌شوند. ادامه دارد… توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
