پس از آن‌که رهبران گروه‌های مخالف حکومت سرپرست شماری از چهره‌های برجسته و نیروهای ارشد خود را در برابر این حکومت از دست داده‌اند، هر ساله با فرارسیدن سالگرد کشته‌شدن آنان، گردهمایی‌ها و نشست‌هایی برگزار می‌کنند.
به همین مناسبت، در روزهای اخیر «جبههٔ آزادی» نشستی را به مناسبت سالگرد کشته‌شدن اکمل امیری، یکی از فرماندهان ارشد خود و همراهانش، در شهر ویینای اتریش برگزار کرده است.
اما آنچه قابل تأمل است، این‌که رهبران معامله‌گر و قدرت‌طلب با نام و خون فرماندهان‌شان تجارت می‌کنند. آنان چنان در آرزوی رسیدن به قدرت غرق شده‌اند که حتی از سالگرد کشته‌شدن افراد خود نیز به‌عنوان ابزاری برای کمپاین‌های قدرت‌طلبانه بهره‌برداری می‌کنند.
زیرا آنچه در این نشست‌ها برجسته می‌شود، دعوت دیگران به مسیری‌ست که اکمل امیری و یارانش دو سال پیش در آن قربانی شدند و حالا بازار تبلیغات و کمپاین‌های این گروه‌ها با همین شیوه گرم است.
آنان در حالی دیگران را به مخالفت با حکومت سرپرست فرا می‌خوانند که فرزندان و بستگان خودشان در رفاه و آسایش در کشورهای غربی زندگی می‌کنند؛ اما با دامن‌زدن به احساسات قومی و تعصبات جاهلانه، تلاش دارند جوانان مردم را به کوه‌ها و دره‌ها بفرستند تا قربانی اهداف شوم خود و نسل آینده‌شان سازند.
ملت و جوانان افغانستان باید بدانند که این چهره‌های ورشکسته، هیچ‌گاهی دلسوز آنان نبوده و نخواهند بود. اشک‌های دروغین و صدای غم‌شریکی آنان، تلاشی‌ست برای فریب دادن شما و نابود کردن آینده‌تان. هدف آن‌ها این است که مردم را به عادت قربانی شدن برای اهداف شخصی‌شان عادت دهند و فرزندان خود را در مقام رهبری و دیگر ملت‌ها را سربازان فرزندان‌شان بسازند؛ چیزی که در بیست سال گذشته نیز شاهدش بودیم.
آنان از هر موقعیت و مناسبت، حتی مراسم فاتحه‌خوانی کشته‌شدگان، استفاده می‌کنند تا شما را به قربانگاه اهداف‌شان سوق دهند. این‌ها نه دلسوز کشته‌شدگان شما اند، نه غم‌خوار مردم؛ بلکه در اندیشهٔ قدرت خود هستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
