توافق‌نامه تازه میان افغانستان و پاکستان که در دوحه امضا شد، در کنار شکست رژیم نظامی پاکستان، یک‌بار دیگر تمام آرزوهای حلقه‌ی فاسد، فراری و بدنام مقیم خارج را نیز نابود کرد.
مسؤولان امارت اسلامی پیش از این هم در دوحه سرنوشت تازه‌ای را برای افغانستان رقم زده بودند و با آمریکا، کشوری متکبر و اشغالگر توافق‌نامه پایان اشغال را امضا کردند. اشغال به پایان رسید و کشور از چنگال فاسدان، دزدان و جنایت‌کاران رهایی یافت.
همان مخالفان فراری و فاسد، بار دیگر به سفره‌ی پاکستان نشستند و همراه با رژیم نظامی و نهادهای استخباراتی آن کشور، برای نابودی، بردگی و تحقیر افغانستان، دسیسه‌های تازه‌ای را طراحی می‌کردند. در تازه‌ترین مورد، احمد مسعود و چند چهره فاسد دیگر مشغول تدوین استراتژی‌های نو با پاکستان بودند، بی‌خبر از آن‌که خداوند بهترین تدبیرکننده است.
یک حلقه‌ی مشخص درون ارتش پاکستان تلاش داشت اوضاع را بحرانی ساخته و زمینه اجرای دسیسه‌های خود را فراهم سازد. در این روند، فاسدان پیشین نیز از وحشیگریها و تجاوزات ارتش پاکستان پشتیبانی می‌کردند و کف میزدند. چنان‌که پیش‌تر آمریکایی‌ها را به استفاده از بمبهای کلان علیه طالبان تحریک می‌کردند، این‌بار هم می‌خواستند رژیم نظامی پاکستان را تشویق کنند تا کابل، قندهار، خوست، پکتیکا، کنر، ننگرهار و دیگر مناطق را بمباران نماید.
مخالفان فراری، با هر حمله‌ای که باعث شهادت افراد ملکی می‌شد، سربازان پاکستانی را قهرمان می‌گفتند؛ زیرا آن‌ها نیز می‌خواستند طبق برنامه‌ای طراحی‌شده، وضعیت به‌شدت بحرانیتر شود و از این فرصت به نفع خود استفاده نمایند. اما همان‌طور که در مذاکرات با آمریکا، این مفسدین شکست خوردند و روسیاه شدند، این‌بار نیز بیشتر از گذشته رسوا، ذلیل و شناخته شدند.
خداوند بهترین تدبیرکننده است؛ هر توطئه‌ای که چیدند، به توفانی علیه خودشان تبدیل شد و آنان را همراه با دسایس پلیدشان درهم کوبید.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
