چندی قبل زلزله‌ای بزرگ و ویران‌گر، ولایات شمالی کشور را لرزاند؛ زلزله‌ای که در نتیجهٔ آن تعدادی از هم‌وطنان‌مان شهید و برخی دیگر نیز مجروح گشتند. این زلزلهٔ مخوف در کنار خسارت‌های جانی، خسارات مالی هنگفتی نیز برجا گذاشت.
بعد از وقوع این زلزله، اولین اقدامات کمک‌رسانی و رسیدگی به زلزله‌زدگان توسط نیروهای وزارت دفاع کشور و مسئولین مربوطه به‌نحو احسن صورت گرفت. در مراحل بعد نیز مؤسسات خیریه و حتی کشورهای دیگر با نشر اعلامیه‌هایی با زلزله‌زدگان ابراز همدردی کرده و برخی دیگر وارد عمل شده، کمک‌های اولیه را برای مردم شمال فرستادند.
در این میان، فراریان و سیاسیون جمهوریتِ فروپاشیده که از زمان سقوط جمهوریت تاکنون همواره خود را نمایندگان این ملت خوانده و به دروغ ادعای نمایندگی از مردم شمال را می‌نمایند، دست روی دست گذاشته، نه‌تنها هیچ کمک مادی و معنوی به مردم داغ‌دیدهٔ شمال نکردند، بلکه این مصیبت را نیز به‌عنوان فرصتی دیده و از غم مردم بهانه‌ای در راستای تحقق اهداف پلید خود استفاده نمودند.
بلی! همان افرادی که در زمان بیست سال جمهوریت، تمام اموال بیت‌المال را به یغما برده، ملکیت‌های عامه را غصب نموده و بر سر خون ملت معامله کردند، اکنون که از سوی همین مردم رانده شده‌اند، نیز دست از خیانت و بدذاتی برنداشته و حتی از غم و اندوه مردم‌شان سوءاستفاده می‌نمایند.
این نمایندگانِ دروغین در حالی با نشر و پخش اعلامیه‌های طولانی از ناکارآمدی حکومت سخن می‌زنند و آن را متهم به کم‌کاری در راستای رسیدگی به زلزله‌زدگان می‌کنند که خود در سخت‌ترین و تلخ‌ترین روزهای مردم افغانستان نه‌تنها کاری انجام ندادند، بلکه بر مصیبت این ملت افزودند.
به‌عنوان مثال می‌توان به همه‌گیری ویروس «کوید–۱۹» (کرونا) در زمان رژیم بی‌کفایت جمهوریت اشاره کرد؛ برهه‌ای که در آن عموم مردم افغانستان در وضعیت اسف‌باری بسر می‌بردند و در بدترین حالت جسمی و روحی قرار داشتند. اما مسئولین حکومتی وقت مصروف عیش و نوش بوده و حتی والی وقت هرات، به‌جای یافتن چاره‌ای برای این درد، با کمال وقاحت مردم این دیار را مخاطب قرار داده گفت که برای‌تان قبرهای دسته‌جمعی کنده‌ایم.
حال چگونه ممکن است این چهره‌های بدنام با چند اعلامیه و شعار توخالی خود را همدرد ملتی بخوانند که خود سالیان متوالی مسبب اصلی رنج و بدبختی‌شان بوده‌اند؟ در مقابل، حکومت کنونی افغانستان با وجود محدودیت‌های اقتصادی و مشکلات متعدد، به‌گونهٔ عملی در کنار مردم ایستاد و تمام امکانات خود را برای نجات جان آسیب‌دیدگان و تأمین سرپناه برای بی‌خانمانان بسیج نمود.
برای هیچ‌کس پوشیده نیست که در همان ساعات اولیه، نیروهای دفاعی، امنیتی و کمک‌رسانی با سرعت به مناطق آسیب‌دیده رسیدند و با فداکاری مردم را از زیر آوار بیرون کشیدند؛ اقدامی که بار دیگر نشان داد میان شعارهای توخالی مدعیان جمهوریت و عملکرد صادقانهٔ خادمان واقعی ملت، چه تفاوتی وجود دارد.
ملت افغانستان امروز به‌خوبی می‌دانند که چه کسانی در روزهای سخت در کنارشان بودند و چه کسانی تنها به فکر منافع شخصی خویش‌اند. این حادثهٔ غم‌انگیز امتحانی بود تا بار دیگر چهرهٔ واقعی خائنان و صادقان را آشکار سازد؛ مردمی که در سخت‌ترین شرایط نیز به لطف الهی، وحدت و همدلی‌شان را حفظ کردند و با توکل به خدا و حمایت حکومت‌شان، از زیر آوار مصیبت برخاسته و صفحه‌ای تازه از ایستادگی و ایمان را در تاریخ این سرزمین رقم زدند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
