اخیراً با افزایش تنش‌ها میان افغانستان و پاکستان، جنگ‌سالاران پیشین و دوکانداران قومی، تحرکاتی را برای رفتن به دامن پاکستان آغاز کرده‌اند. آنها نشست‌های آنلاین برگزار می‌کنند، نام‌ها، اساسنامه‌ها، پرچم‌ها و معیارهای احزاب بدنام و فاسد خود را تغییر می‌دهند و بدین ترتیب خود را برای پناه بردن به دامن پاکستان آماده می‌سازند تا برای ویرانی، تباهی، جنگ‌های جدید و کشمکش‌ها در افغانستان زمینه سازی کنند. از جمله این جنگ‌سالاران و دوکانداران قومی، عبدالرشید دوستم و محمد محقق هستند که پیشینه‌ای طولانی در خوش‌خدمتی به سازمان‌های استخباراتی پاکستان دارند.
دوستم و محقق هر دو از بازیگران اصلی آن جنگ داخلی شوم بودند که به اشاره بیگانگان، افغانستان را در آن زمان تکه تکه کردند، دارایی‌های عمومی افغانستان را به پاکستان بردند، زیرساخت‌ها و تأسیسات عمومی افغانستان را به خواست جنرال‌ها و دلالان پاکستانی با خاک یکسان کردند، هزاران افغان بی‌گناه را شهید، صدها هزار نفر را زخمی و بی‌خانمان و میلیون‌ها نفر دیگر را مجبور به مهاجرت کردند. این دو دوکاندار قومی، تمام این کارها را برای منافع شخصی، ساختن قصرهای خود و خوش‌خدمتی به پاکستان انجام دادند.
ملیشه‌های دوستم و محقق چنان ظلم و وحشتی بر مردم عادی روا داشتند که هنوز از ذهن مردم پاک نشده است. آنها کشور را به کلی به مناطق تحت تسلط تقسیم کرده بودند و قدرت را در جزایر مختلف بین خود تقسیم کرده بودند. از مردم باج گرفته می‌شد و در دوران حکمرانی آنها، جان، مال و آبروی هیچ کس در امان نبود. این دو جنگ‌سالار نیز مانند دیگران، افغانستان را به گرداب بدبختی‌ها و مصیبت‌ها سوق داده بودند، اما هنگامی که تحریک طالبان در افغانستان علیه این وحشت‌ها و ظلم‌ها قیام کرد، با استقبال گرم مردم مواجه شد و به سرعت افغانستان را از جنایات و وحشت‌های این جنگ‌سالاران نجات داد و در آن زمان یک نظام مرکزی نسبتاً قدرتمند ایجاد کرد.
در زمان تجاوز آمریکایی‌ها به افغانستان، همین دوستم و محقق از پیشگامان اشغالگری بودند. با نهایت بی‌شرمی به اشغال آمریکا لبیک گفتند، در کنار آنها ایستادند و در برابر مبارزان آزادی و استقلال افغانستان، دوشادوش نیروهای آمریکایی جنگیدند، خانه‌های مردم را ویران کردند، مردم را کشتند، در زندان‌های کثیف انداختند، زمین‌ها را غصب کردند، زورگویی و تفنگ‌سالاری کردند و در ازای تمام این خوش‌خدمتی‌ها، اشغالگران به آنها پول‌های زیاد و امکانات گسترده‌ای دادند. آنها نزدیک به دو دهه افغانستان را به مرکز بازی‌ها و اشغال کشورهای آمریکایی و غربی تبدیل کرده بودند و در ارتکاب جنایات یک قدم جلوتر از متجاوزان بودند.
آنها به ملت‌ها، مردم و اقوام خود ظلم‌های زیادی کردند، زمین‌هایشان را غصب کردند، مردم عادی افغانستان را در جاده‌ها زیر کاروان‌های موتر ملیشه‌های خود می‌گرفتند، در غرور قدرت و مستی آنقدر غرق بودند که جز پول، مواد مخدر و عیش و عشرت چیز دیگری نمی‌دیدند. ملت و مردم عادی آنقدر از آنها به تنگ آمده بودند که حتی مناطق خود را ترک کرده و مهاجر شدند. این ظلم‌ها و جنایات آنها نزدیک به دو دهه ادامه یافت، اما پس از آن به گودال سیاه زوال افتادند، حکومت آنها با پایان اشغالگری سرنگون شد، ملت‌ها و مردم از ظلم‌هایشان خلاص شدند و نفس راحتی کشیدند.
اکنون نیز همین دوکانداران قومی جنایتکار و خائن خوشحال نیستند که مردم افغانستان در صلح، آزادی، رفاه و رقابت زندگی می‌کنند. آنها اکنون به دنبال بهانه‌جویی هستند تا با همکاری عناصر شرور پاکستانی، آزادی، آرامش و رفاه مردم افغانستان را تهدید کنند، اما این بار آنها ناکام خواهند ماند؛ زیرا افغانستان اکنون یک ارتش، سیستم و حکومتداری پیشرفته دارد، تمام مردم افغانستان آنها را شناخته‌اند و در راه دفاع از نظام و خاک خود آماده هرگونه فداکاری هستند، اجازه نمی‌دهند که یک بار دیگر آن روزهای سخت و تلخ بر آنها بیاید. مزدوران همسایه و جنگ‌سالاران پیشین باز هم در رسیدن به اهداف شوم خود ناکام خواهند ماند و این ننگ برای همیشه در تاریخ باقی خواهد ماند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
