افغانستان در طول چند دهه میدان جنگ و اشغال بوده و همین امر سبب شده است تا کشور از جادهٔ آبادی و ترقی باز بماند. در این میان، نقش اشغالگران و مزدوران‌شان در عقب نگهداشتن کاروان پیشرفت و چور و چپاولِ آشکار منابع طبیعی و ملی، بسیار پررنگ و دردناک بوده است.
حکومت پیشین افغانستان با حضور افراد خودکامه، فاسد و دزد، حکومتی فشل و ناکارآمد بود؛ همچون غده‌ای سرطانی در بدن افغانستان نفوذ کرده و هر روز عمیق‌تر می‌شد، توان کشور را کاهش می‌داد و اندام آن را ضعیف می‌ساخت.
در کنار همهٔ اینها، ترویج فحشا و فساد سیستماتیک و برنامه‌ریزی‌شده برای انحراف دینی و فرهنگی جوانان، دختر و پسر، از سوی نهادها و مؤسسات مشکوک زیر نام‌های مختلف و با جواز دولتی، مردم را به لبهٔ پرتگاه می‌برد. این روند، جامهٔ زرین اسلامیت و دیانت را از تن مردم بیرون می‌کشید و آنان را در انظار جهانی و ملی عریان ساخته، از اصالت‌شان دور می‌کرد.
همین عوامل ایجاب می‌کرد که در افغانستان تغییری پدید آید و حکومتی از دل مردم، با افرادی خیرخواه و دلسوز به‌وجود آید که ارتباط و وابستگی موهوم و شخصی با سران اشغالگران نداشته باشد.
حکومت جدید افغانستان با مقاومت چندین‌ساله در برابر اشغال و شکست دشمن در میدان نبرد و بیان، توانست نظامی اسلامی و مترقی در کشور تأسیس کند و افغانستان را از انحراف و کجی در بخش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نجات داده، به مسیر مستقیم و هدف اصلی که همان آبادی، ترقی و پیشرفت است، بازگرداند.
حکومت جدید افغانستان در همین چهار سال توانسته بسیاری از پروژه‌های مهم و زیربنایی را در سطح کشور و ولایات به اجرا بگذارد. همچنان در عرصهٔ تعاملات سالم و سودمند با کشورهای همسایه و جهان، موفقیت‌هایی به‌دست آورده است که در آن منافع افغانستان تضمین شده و تبادلات بر اساس مصالح دوجانبه صورت می‌گیرد؛ نه مانند حکومت پیشین که امتیازات خاص و بدون تضمین را واگذار می‌کرد.
اگر واقعیت را نادیده نگیریم، در حکومت سابق اصلاً چیزی به نام «حکومت مرکزی» که بر پایهٔ یک سیستم سالم تصمیم‌گیری استوار باشد و همهٔ کارکنان در قید اطاعت کامل قرار داشته باشند، وجود نداشت. از همین‌رو، هر مسئول با برقراری ارتباط با برخی کشورها و بخشیدن بخشی از منافع ملی برای کسب اعتماد ویژه به‌نفع خود، عملاً کشور را به چندین تکه تقسیم کرده و بر اساس توافقی نانوشته، آن را فروخته بودند.
اما حکومت جدید افغانستان چنین نمی‌کند و با شفافیت کامل، تمام عواید و سودهای حاصل از معاملات ملی و بین‌المللی را در راه آبادی کشور مصرف می‌نماید و بوی خوش تغییرات مثبت در بدنهٔ کشور به مشام می‌رسد.
پس این‌که مخالفان فراری و محرومان از چور و چپاول اموال ملی، حکومت جدید افغانستان را نظامی ناکارآمد معرفی کرده و بدون سند و دلیل، آن را برای آیندهٔ کشور مضر می‌دانند، سخنی بی‌اساس و دروغ است. اهل انصاف و عدالت به‌راحتی می‌تواند حق را از باطل و سپیدی را از سیاهی تشخیص دهد.
اگر اندکی انصاف در دل و حقیقت‌بینی در دیده باشد، دیده می‌شود که در همین دورهٔ چهارساله، با آن‌که افغانستان هنوز به رسمیت شناخته نشده و از کمک‌های جهانی محروم است و در عوض تحت تحریم‌ها قرار دارد، توانسته است از بحران‌های اقتصادی و سیاسی موفق بیرون آید. حتی در رسیدگی به مشکلات طبیعی مانند زلزله و سیل، همه‌تن دست یاری به‌سوی خسارت‌دیدگان دراز شده و در حد توان کشور، رسیدگی کامل صورت گرفته است.
پس تمام ادعاهای دروغین، تحریف‌شده و مغرضانهٔ مخالفان برای سفید جلوه‌دادن چهرهٔ خود و پاک‌نمودن کارنامهٔ سیاه بیست‌سالهٔ حکومت جمهوریت و اشغالی، بی‌اساس و ترس‌آلود است و راهی به دل مردم برای تثبیت خود نخواهد یافت.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
