نویسنده: عبیده غوری افغانستان در چند ماه گذشته پر از حوادث طبیعی بود. سیلاب‌های اخیر در شماری از ولایت‌ها، خسارات هنگفت جانی و مالی به باشندگان این ولایات وارد کرده که دیدن صحنه‌های دلخراش و شنیدن آمار تلفات جانی و مالی، قلب هر صاحب وجدانی را به‌درد می‌آورد. اما از طرفی جای بسا خوشحالیست که مردم رنجدیدهٔ ما مثل گذشته‌ها خود را تنها احساس نمی‌کنند و کوله‌بار مشکلات و غم را به‌تنهایی به‌دوش نمی‌کشند. حالا در کنار خود کسانی را دارند که درد و الم مردم را با خود تقسیم می‌کنند. حکومت به‌دست فرزندان واقعی این وطن است؛ به‌دست کسانی است که غم ملت را غم خود می‌دانند و در مصیبت‌ها و مشکلات دوشادوش ملت‌شان قرار دارند. اعزام تیم‌های کمک‌رسان و هلیکوبترهای وزارت دفاع، گسیل تیم‌های صحی از ولایت‌های هم‌جوار به‌محل حوادث و مشارکت مسئولین محلی در نجات گیرافتادگان، خود گواه این‌امر است که امارت اسلامی در تمام سختی‌ها و مشکلات در کنار ملت خود ایستاده است. اما سخت‌دلان و قصابان شناخته‌شدهٔ دور جمهوریت که یک عمر از خون این‌ملت رنجدیده مکیدند و حالا خودشان در عیش‌وعشرت به‌سر می‌برند، در ناگوارترین شرایط به‌جای دست‌گیری باز هم از حالت دردآور مردم استفادهٔ سیاسی می‌کنند. گویا منتظر فرصت بودند که چاله‌‌ای از درخت این ملت بیفتد و بیل‌شان دسته پیدا کند؛ اما الحمدلله امارت اسلامی با قرارگرفتن در کنار ملتش همین فرصت را هم از آنها گرفته است و ناچار به‌افواهات‌سرایی روآوردند که: «افغانستان در خلاء دولت نامشروع و فاقد مدیریت درست قرار دارد.» از این عالی جنابان باید پرسید: شمایی که بیشترتان در زیر پر‌وبال دشمنان ملت افغانستان پناه‌بردید و از آنجا طبل‌ودول خود را می‌کوبید در دور نظام‌داری و حکومت‌‌داری‌تان چه کاری به‌نفع این ملت کردید؟ در حوادث طبعی، شبیه این حوادث که بارها در دور حاکمیت‌تان اتفاق افتاد، چه وقتی شما و یا مسئولین محلی‌تان به‌خاطر نجات مردم غریب، خود را به گِل‌ولای و سیلاب زدید و یا بت‌تان را خاک‌آلود و گل‌آلود نمودید؟ شمایی که لقمه‌نان مردم را دزدیدید و برای خود در داخل و خارج قصرهای مجلل ساختید و تجارت‌های ملیاردی راه‌‌انداختید، چه وقتی نان خود را با این ملت تقسیم کردید؟ شما آزموده‌شده و حرف‌وسخن‌تان نیز وزن‌شده است. با این‌حال (که هیچ کارنامهٔ خوبی ندارید) اگر چشم‌تان را پردهٔ کینه و عداوت کور کرده است و نمی‌توانید نقش حکومت‌داران فعلی در نجات سیل‌زدگان را ببینید، دهان وا نکنید که رسوا می‌شوید. پستهٔ بی‌مغز گر لب وا کند رسوا شود. امارت اسلامی در طی مدت سه‌سال از حکومت‌داری در تمام مصیبت‌ها و اتفاقات همواره در کنار مردم مظلومش ایستاده بوده و عملا درد و مصیبت مردم را با خود تقسیم کرده است.
