در روزهای اخیر، شعله‌های جنگ میان افغانستان و پاکستان بار دیگر شعلهور شده است. بر اساس معلومات موثق، آغاز این درگیری‌ها نتیجهٔ تصمیم و برنامه‌ریزی یک حلقهٔ خاص در ارتش پاکستان است؛ مردم عام و دولت غیرنظامی پاکستان در این ماجرا نقش یا رضایت ندارند. بسیاری از چهره‌های سیاسی، مدنی و روشنفکران پاکستان نیز با این جنگ مخالف‌اند و باور دارند که این اقدامات در راستای منافع عمومی کشور نیست، بلکه برای تحقق اهداف محدود و خاص بخشی از بدنهٔ نظامی صورت می‌گیرد.
این حلقهٔ نظامی در تلاش است تا با ایجاد تنش‌ها، ناکامی‌های داخلی و فشارهای سیاسی روزافزون خود را پنهان کند. پس از نخستین درگیری‌ها با افغانستان و انجام عملیات‌های تلافی‌جویانه، در شهر لاهور هزاران معترض ملکی در نتیجهٔ تیراندازی بی‌هدف ارتش و پولیس کشته و زخمی شدند. اما برای پوشاندن این فاجعهٔ خونین، پاکستان بار دیگر دست به حملات تازه بر خاک افغانستان زد تا افکار عمومی را از بحران داخلی به سوی دشمنی بیرونی منحرف سازد.
در مقابل، دولت افغانستان حق مستقل دارد که از تمامیت ارضی و استقلال خویش دفاع کند، با این حال، رهبران کشور به صراحت گفته‌اند که طرفدار تداوم جنگ نیستند. آنان تأکید می‌کنند که هدف‌شان پاسداری از حریم ملی و جلوگیری از تجاوز است، نه آغاز جنگی طولانی و بی‌فرجام. این موضع‌گیری نشان می‌دهد که جانب افغان با درایت، عقلانیت و خویشتنداری برخورد می‌کند و نمی‌خواهد کشور دوباره به یک جنگ نظامی تازه فرو رود.
در پشت این بحران، همان حلقهٔ پنهان ارتش قرار دارد که مخالف گسترش روابط افغانستان با هند است. این حلقه از سال‌ها پیش می‌کوشد تا افغانستان را در جایگاه یک کشور وابسته نگه دارد و برای حفظ نفوذ و منافع خویش از هرگونه فشار و تهدید استفاده می‌کند. اما نظام کنونی افغانستان که بر پایهٔ حفظ استقلال و حاکمیت ملی استوار است، چنین سیاست‌هایی را نمی‌پذیرد و دفاع از آزادی و استقلال خود را امر ضروری می‌داند.
در داخل پاکستان نیز بسیاری از مردم، احزاب سیاسی و حتی شماری از جنرالان بازنشستهٔ ارتش آشکارا مخالف این جنگ و تقابل هستند. آنان از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی می‌گویند که این جنگ تنها به دشمنی میان دو ملت می‌افزاید، پیوندهای اقتصادی را از میان می‌برد و فرصت‌های صلح در منطقه را تهدید می‌کند. افزایش چنین صداهایی بیانگر آن است که حتی در درون پاکستان نیز اعتماد به رفتار و سیاست‌های ارتش رو به افزایش است.
ملت افغانستان، دولت و همچنان مردم پاکستان، همگی خواستار صلح، ثبات و احترام متقابل‌اند. ریشهٔ اصلی این بحران در همان حلقهٔ نظامی نهفته است که برای تحقق مقاصد پنهان خویش، آتش جنگ را روشن نگه می‌دارد. اگر دولت غیرنظامی و مردم پاکستان در برابر این گروه سکوت کنند و نتوانند جلو آن را بگیرند، این بحران نه تنها دو کشور، بلکه تمام منطقه را به خطر خواهد انداخت. راه رهایی و ثبات، تنها در تفاهم صادقانه، احترام متقابل و جلوگیری از چنین تجاوزات نظامی نهفته است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
