جسم انسان تابع عقیده و باوری است که در ذهن و قلبش دارد و مطابق همان عقیده، خود را به چالش می‌کشد و سرد و گرم روزگار را به هدف تحقق آرمان‌های فکری و سیاسی خود تحمل می‌کند.
اگر مسیر این ایدئولوژی مثبت و سازنده باشد، راهش از خودخواهی و خودکامگی فراتر رفته باشد و در جهت درست و مفید سوق داده شده باشد، یکجا شدن با چنین فکر و عقیده، ارزشمند است و فداکاری در این راه آرزو و افتخار پنداشته می‌شود.
اما اگر این نبرد، نبرد خودپروری و کسب منافع شخصی و قربانی‌ساختن منافع عامه با تزویر حقایق باشد، چیزی جز فریب و نیرنگ نیست و حتی لحظه‌ای ایستادن در این صف، تباهی و بربادی است و در پی آن پشیمانی و زیان می‌آید.
افغانستان بیش از چهل سال زیر نام‌های مختلف در آتش اشغال دشمنان متعدد سوخت و تاوان‌های بزرگی پرداخت و در این مدت طولانی جوانان مخلص و فداکارش بهترین سرمایهٔ خود (زندگی‌شان) را قربان کردند.
پس از این همه جان‌فشانی و ایثار و بی‌ارزش‌پنداشتن تجملات و مادیات، افق روشن آزادی و استقلال از گوشه‌گوشهٔ آسمان این کشور نمایان شد و کم‌کم تاریکی شب‌های اشغال از بین رفت و ملت رنجدیدهٔ افغانستان مزهٔ استقلال واقعی را چشید و نان و آب آزادی را نوش جان کرد.
در این نبرد طولانی، سرانجام به لطف خداوند و همت مردان خدا ملت پیروز شد، اما شماری خودفروخته و منافع‌پرست ناآرام شدند و طاقت ماندن در کشور خود را نداشتند و به کشورهای بیگانه فرار کردند. در حقیقت با فرار به غرب، حامیان پنهانی خود را آشکار ساختند و به دامن‌شان پناه بردند.
امروز همین جنگ‌سالارانی که خودشان و خانواده‌های‌شان و حتی خویشاوندان نزدیک‌شان با پول‌های دزدی‌شده از مال ملت و خزانه دولت در کشورهای بیگانه زندگی مرفه دارند و خوش می‌گذرانند، نیت شوم دارند و با نیرنگ و فریب در پی آن‌اند که کسانی را برای سوختاندن در برنامه و دسیسه مکارانه‌شان پیدا کنند، مانند مهره‌های پیاده در بازی شطرنج که برای منافع مهره‌های بزرگ‌تر قربان می‌شوند.
این مخالفان جنگ‌افروز به همین اندازه قناعت نکرده‌اند، بلکه در پی شوراندازی و دامن‌زدن به جنگ میان ملت هستند و با تبلیغات دروغین و پروپاگندهای سیاسی، افراد ساده‌دل و زودباور را تحریک می‌کنند و آنان را برای منافع خود به میدان می‌فرستند و در دام توطئه می‌اندازند که جز حسرت و پشیمانی نتیجه‌ای ندارد.
خودشان که در بیرون در امنیت کامل هستند، تنها با زبان چرب و فکر خائنانه از عقب تربیون رسانه‌ها تلاش دارند اذهان عامه را فریب دهند و ملت را به سوی جنگ داخلی بکشانند.
این مخالفان از ریختاندن خون ملت خود، در جنگی که هدفی جز تأمین منافع نامشروع‌شان ندارد، هیچ ابایی ندارند و اصلاً پروا نمی‌کنند.
در این میان، آتش این رویدادهای احتمالی به دل ملت رنجدیده صدمه می‌زند و دودش چشم افراد بی‌گناه را کور می‌سازد.
تنها نتیجه‌ای که می‌توان از این ادعاها و سخنان گرفت، وجود احساس ناخوش خودخواهی و طعمه‌ساختن افراد بی‌گناه و فریب‌خورده است و بس.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
