روزنامه مشهور طرفدار جبهه بغاوت (هشت صبح) در پی انتشار گزارشی مغرضانه و دور از واقعیت از سوی سازمان ملل مبنی بر «تجاوز جنسی» طالبان به زنان زندانی، بیانیه‌ای مضحک از جبهه بغاوت را نقل کرده که مدعی است انتقام بی‌حرمتی طالبان به زنان را خواهد گرفت.
این جبهه روز سه‌شنبه، ۸ عقرب، در بیانیه‌ای از گزارش ریچارد بنت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور افغانستان، استقبال کرده است. در این بیانیه آمده است که تعرض طالبان به زنان زندانی یادآور جنایت علیه بشریت است و تاریخ «جنایات» این گروه را فراموش نخواهد کرد.
جبهه بغاوت در بیانیه خود ادعا کرده است: «طالبان با تعرض به حریم و ناموس ملت ما، بار دیگر اثبات می‌کنند که نماینده دین اسلام و ارزش‌های ملی و مردمی ما نیستند.»
روزنامه هشت صبح این بیانیه را در صفحه فیسبوک خود منتشر کرده و تلاش کرده است از آن به عنوان ابزار تبلیغاتی علیه نظام اسلامی استفاده کند.
اما مردم افغانستان و جهان از حقایق و واقعیت‌های گذشته و حال افغانستان آگاه‌اند و تجاوزگران به ناموس و حرمت مردم را به‌خوبی می‌شناسند.
نخست باید گفت که ریچارد بنت نماینده سازمانی است که گزارشات دروغین و ساختگی را تنظیم و منتشر می‌کند. سازمان ملل نیز همواره از حقایق چشم‌پوشی کرده و در تلاش است با تخریب اذهان عمومی علیه جریانات و نظام‌های اسلامی در سراسر جهان عمل کند.
اگر وقایع روزانه مردم مظلوم فلسطین را به دقت مشاهده کنیم، به‌خوبی متوجه می‌شویم که سازمان ملل و نهادهای تحت امر آن به‌جای دفاع از حقوق بشر، از این عنوان علیه مسلمانان استفاده می‌کنند.
نکته دیگر این است که امارت اسلامی برای حفاظت از حرمت و ناموس مردم، سال‌ها مبارزه کرده و هزاران تن از مجاهدین خود را در این راه از دست داده است. رهبری امارت اسلامی به نهادهای مربوطه دستور جدی داده است تا هیچ‌گونه تجاوز به حرمت کسی صورت نگیرد و حرمت‌ها با هر هزینه‌ای حفظ شوند.
نظام اسلامی افغانستان متعهد به اجرای حدود شرعی و تأمین حقوق اسلامی است و این تعهدات خود را در عمل نیز ثابت کرده است. بنابراین، چگونه ممکن است این نظام که مدافع واقعی حقوق و حرمت‌های مردم است، به بی‌حرمتی به زنان و زندانیان دست بزند و آنان را مورد آزار و اذیت قرار دهد؟
موضوع سوم، بیانیه مضحک جبهه بغاوت در این خصوص است. بغاوت‌گران و رهبران پوشالی آن‌ها در طول سالیان متمادی پیوسته در هتک حرمت‌ها نقش داشته‌اند و آثار آن هنوز در جامعه محسوس است.
وقایع دوران پاتک‌سالاری که در کابل و مناطق مختلف کشور توسط افراد وابسته به مزاری، دوستم، مسعود و دیگران رخ داده، نمونه‌هایی از بی‌حرمتی به ناموس مردم است. همچنین وقایع دلخراش در برچی، افشار، سربی و دیگر مناطق، نمونه‌های بارزی از عملکرد افراد وابسته به رهبران جبهه بغاوت هستند.
مهم‌تر از همه این که در بیست سال اشغال افغانستان، باغیان همراه با حامیانشان چه اعمالی را در حق زندانیان مرتکب شدند و وقایع شرم‌آوری چون ماجرای دوستم و ایشچی را رقم زدند که حتی کفار را نیز به تعجب واداشت.
نکته جالب اینجاست که جبهه بغاوت به عنوان بزرگترین خائن به ناموس در تاریخ معاصر کشور، اکنون ادعای دفاع از حقوق زنان دارد و از انتقام‌جویی بابت بی‌حرمتی‌های ناموسی سخن می‌گوید.
ملت افغانستان تاریخ را هرگز فراموش نمی‌کند و حرمت‌شکنان تاریخی را به‌خوبی می‌شناسد. جبهه بغاوت باید بداند که مردم هرگز فریب ادعاهای دروغین و اشک‌های تمساحی آنان را نخواهند خورد و هیچ اعتمادی به آن نخواهند کرد.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
