مخالفین حکومت سرپرست که باعث بدبختی‌های فراوان بیست سال گذشته در افغانستان هستند، از امضای معاهده ننگین «بُن» تا مسبب ورود اشغالگران به افغانستان و همچنین عامل اصلی بیست سال جنگ، ویرانی، شهادت و تباهی افغان‌ها، همه و همه این‌ها بوده‌اند.
بعد از اینکه تلاش‌ها، شهادت‌ها و قربانی‌های بیست‌ساله ملت افغان نتیجه داد و دشمن مکار و مستکبر این سرزمین، آمریکای غدار، شکست خورد و افغانستان به دست ملت مؤمن و مجاهد فتح شد، رهبر حکومت سرپرست برای همه دشمنان این حرکت و نظام، عفو عمومی اعلام نمود.
اما متأسفانه سران حکومت جمهوریت، به‌جای اینکه از عفو عمومی استفاده کنند و در سرزمین خود آبرومندانه در کنار ملت زندگی کنند، زندگی ذلت‌بار در کشورهای همسایه و پشت دروازه بیگانگان را ترجیح دادند.
در طول چهار سال گذشته، این مخالفین آرام ننشسته و در تلاش بوده‌اند تا امنیت و آرامشی را که حکومت افغانستان در این سرزمین برای ملت مظلوم افغان به وجود آورده و در سایه آن، امنیت، اقتصاد و سرمایه‌های افغان‌ها رشد کرده است، دوباره به همان میراث متعفنِ بی‌امنی، هرج‌ومرج و هزاران بدبختی دیگر تبدیل کنند.
پس می‌توان گفت که مخالفین حکومت سرپرست به دنبال احیای میراثی از ناامنی، قتل، کشتار، تخریب و ویرانی در این سرزمین هستند؛ میراثی متعفن که باعث از بین رفتن آبرو و عزت افغان‌ها در عرصه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی در جهان شده بود و از ملت افغان در طول بیست سال گذشته، چهره‌ای فرومایه و خودفروخته به نمایش گذاشته بود که سزاوار ملت مجاهد و پرتلاش افغان نبود.
علتی که باعث شده تا مخالفین حکومت سرپرست هنوز به دنبال ایجاد بحران در افغانستان باشند این است که هرکدام از آن‌ها وابسته به یک دستگاه استخباراتی بوده‌اند و از همین منبع عایدات داشته و امروز هم این را وظیفه خود می‌دانند تا برای پر کردن جیب خود، همان راهی را که قبلاً پیموده‌اند، ادامه دهند.
پس آنچه در این برهه از زمان مهم است، این است که مخالفین حکومت سرپرست باید بدانند که افغان‌ها با شناختی که از این مخالفین دارند، این‌بار با عزم فولادین ایستاده‌اند و اجازه نخواهند داد که دوباره این سرزمین میدان رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی شود و استقلال و آزادی افغان‌ها گرفته شود.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
