زمانی که در سال ۲۰۲۱م کابل به دست طالبان افتاد، مردم در خانه‌های خود سرگردان و حیرت‌زده ماندند، در روزهای نخست کسی به طالبان نزدیک نمی‌شد، زیرا نسل جدید بیست ساله طالبان را تا آن زمان رودررو ندیده بود، آن‌ها همان‌گونه می‌شناختند که رسانه‌ها معرفی کرده بودند. تبلیغات رسانه‌ای زیر سایه اشغال، طالبان را وحشی، قاتل، خونخوار، رانده‌شده از خانه و کاشانه و منفور معرفی می‌کرد، از همین رو ساکنان مناطق شهری نیز در حیرت از آن‌ها به سر می‌بردند، اما با گذشت چند روز اندک، ماهیت و چهره اصلی طالبان برای مردم روشن شد، نسبت به آن‌ها نرم گشته و در آغوش‌شان گرفتند.
طالبان در افغانستان حکومت سرپرست ایجاد و برپا کردند و حاکمیت را به دست گرفتند، اما هنوز هم در برابرشان جنگ روانی و مطبوعاتی بزرگی ادامه دارد، هنوز هم از خارج از کشور تلاش می‌شود تا تصویر نادرستی از حکومت سرپرست ارائه شود و افغانستان ناامن و پر از خطر نشان داده شود؛ در این راستا برخی کشورها، سازمان‌ها و نهادها برای اهداف سیاسی و رقابت‌های خود می‌خواهند که افغانستان را زیر فشار نگه دارند، بنابراین وضعیت را نادرست ترسیم می‌کنند.
در میان سازمان‌ها، سازمان ملل متحد و تحت عنوان آن یوناما و شورای امنیت قابل ذکر هستند. شورای امنیت زیر سلطه پنج کشور قدرتمند جهان (آمریکا، روسیه، چین، فرانسه و بریتانیا) قرار دارد و هر یک منافع خود را دنبال می‌کنند، برخی از کشورهای این شورا برای اهداف خود، وضعیت افغانستان را بر اساس میل خود تعبیر می‌کنند و اغلب گزارش‌هایی را بر اساس اطلاعات نادرست در مورد بحران امنیتی، تروریسم و حقوق بشر در افغانستان تهیه و منتشر می‌کنند و از واقعیت‌های افغان‌ها، دستاوردهای اجتماعی و تحولات مثبت کشور چشم‌پوشی می‌کنند. این سازمان و شورای امنیت، گزارش‌های خود را بیشتر بر اساس رسانه‌های غربی، سازمان‌های غیردولتی و منابع سفارتی تهیه می‌کنند که تا حد زیادی این منابع، خود تحت سلطه مستقیم و غیرمستقیم سازمان ملل متحد قرار دارند و واقعیت افغانستان را به طور عمدی به شکل واقعی منعکس نمی‌کنند.
یوناما (UNAMA) ده‌ها سال است که در افغانستان فعالیت می‌کند، هدف اصلی آن نظارت بر حقوق بشر، کمک‌های بشردوستانه و تلاش برای صلح خوانده می‌شود، اما یوناما در مورد افغانستان اغلب به برخی مسائل منفی انعکاس گسترده‌ای می‌دهد و برخی مسائل را به طور عمدی پنهان می‌کند، گزارش‌ها و شایعات زیادی را در مورد حقوق بشر، زنان و آزادی بیان منتشر می‌کند اما از سوی دیگر از پیشرفت اقتصادی، ثبات امنیتی و بسیاری از دستاوردهای دیگر افغانستان با تجاهل عارفانه کار می‌گیرد و توجه بسیار کمی به آن‌ها می‌کند.
برخی رسانه‌ها و بنیادهای تحقیقاتی بین‌المللی، گروه‌های سیاسی و استخباراتی بین‌المللی مانند ناتو، ادارات استخباراتی آمریکا و اروپا، سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی مانند سازمان عفو بین‌الملل و بسیاری دیگر، در مورد افغانستان برای یک هدف (فشار و تبلیغات) کار می‌کنند. دولت‌های برخی کشورها نیز تلاش‌های مشابهی می‌کنند و وضعیت افغانستان را مطابق با منافع سیاسی و اقتصادی خود منعکس می‌کنند، نه بر اساس شرایط واقعی.
مردم دیگر کشورهای جهان با وضعیت واقعی افغانستان آشنا نیستند، آن‌ها تنها اطلاعاتی را دریافت می‌کنند که از رسانه‌های بین‌المللی منتشر می‌شود که از جمله آن‌ها، بسیاری ناقص یا مغرضانه هستند. رسانه‌های بین‌المللی اخبار جنگ‌ها، فقر و بحران‌های افغانستان را منتشر می‌کنند، اما پیشرفت، ارزش‌های فرهنگی و جنبه‌های واقعی زندگی مردم را عمداً نادیده می‌گیرند.
برخی نهادها، سازمان‌ها و رسانه‌های تحقیقاتی، آمارهای خودسرانه و تمسخرآمیزی را نیز در مورد افغانستان منتشر می‌کنند که مبنا و اساس آن مشخص نیست، خیالی و تبلیغاتی است و با تمام واقعیت‌ها در تضاد است.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
