بغاوتگران چون مسیر را درست طی نکردند، به راه ناکجا آباد به حرکت افتاد؛ در واقع این راه، نادرست برای تغییر چندین مسیر دارد که با گذر از هر یک باید این چند موضوع مبتذل عبور کنند.
در مسیر نادرست قصد تغییر، انسان وقتی داخل گردد؛ پی می برد که این مسیر و انتخاب این راه، چقدر از هنجارها را زیر پا قرار می دهد.
بغاوت گران برای این که بتوانند در حافظه ها باقی بمانند و خود را در صحنه تاریخ داشته باشند، از هر راهی حرکت می کنند.
و هرگز به این نمی اندیشند که این مسیر به چه چیزی منجر می گردد و در مسیر این راه چه چیزهایی زیر پا می گردد.
نخستین ابتذالی که بغاوتگران به آن دچار گشته اند:
١. ابتذال اهمیت است: آنها در نقطه ای قرار گرفته اند که به جای مسائل مهم خود را با مسائل بسیار بی اهمیت مصروف ساخته اند.
همانند انسانی که سر خود را در زیر برف کرده باشد و گمان کند که دیگران او را نخواهند دید، بغاوتگران نیز با مصروف ساختن خود به مسائل بی اهمیت، خود با بی اهمیت تر از قبل ساخته اند
آنان به این فکر و اندیشه اند که با مسائل بی اهمیت و یا حد اقل کم اهمیت خواهند توانست تغییر بزرگ و تبدیل نظام را رقم بزنند، در حالی که هیچ بی اهمیتی کار مهمی را انجام داده نخواهد توانست.
٢. ابتذال ارائه جزئیات: بغاوتگران برای اینکه از هر حرکت کوچک خود جزئیات ارائه دهند، رو به ناهنجاری دروغ و پدیده بی اعتبار سازی، ارائه غیر شفاف نتایج است، که بغاوتگران با روی کار گرفتن این روند، خود را با بی عزت ترین افراد ساخته اند.
نشست کذائی برگزار می کنند و خود جزئیات آن را ارائه می دهند که باشد برای خود جایگاه و شخصیتی ساخته باشند، در حالی که این روند بر عکس، باعث بی عزتی و بر شخصیت تر شدن آنها گشته است.
٣. ابتذال هیاهو: هیاهو شاید در برخی از مواضع و اماکن عامل موثر تلقی گردد، ولی این که تبدیل به رفتار و فعالیت همیشگی شده باشد، باعث بی هویتی آن نهاد، حرکت و یا گروه خواهد شد.
بغاوتگران با هیاهوهای متنوع که با هر نشست خود برپا می کنند، نه این که مردم عزیز ما را برانگیخته و احساساتی نمی کند، بلکه بیشتر به بی هویتی و نبودن خود صحه می گذارند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
