عبدالرؤوف ابراهیمی در تلاش برکناری دوستم از رهبری ازبک‌ها!
چند روز پیش، «صدای‌هندوکش» از منبعی معتبر اطلاعاتی دریافت کرد که احمد مسعود در پی حذف دوستم از شورای مقاومت و صحنه سیاسی است، او در سفر خود به مسکو با روس‌ها در این باره گفتگو کرده و برخی از نزدیکان و فرماندهان دوستم را به طور مخفیانه دعوت کرده است تا از دوستم جدا شوند.
همچنین در سالگرد قتل احمد شاه مسعود در ماه سپتامبر گذشته، احمد مسعود بی‌تفاوتی خود را نسبت به دوستم نشان داد، که با واکنش شدید دوستم مواجه شد که وی جبهه مقاومت، دره پنجشیر و به طور غیرمستقیم، احمد شاه مسعود را نیز مورد انتقاد قرار داد و اعلام کرد که آنها بر اساس تفکر «پنجشیری‌گری» پیش می‌روند و به گفته او، این یک تجربه ناکام در گذشته و حال است.
احمد مسعود، که اکنون به دلیل واکنش و مخالفت شدید دوستم، ظاهراً با ملایمت و احتیاط بیشتری رفتار می‌کند، طبق اطلاعات دقیق دریافت‌شده توسط «صدای‌هندوکش»، در یک نشست خصوصی با نزدیکان خود، دوستم و برخی دیگر از اعضای شورای مقاومت را «مهره‌های سوخته» و «افراد از کار افتاده» توصیف کرده است و از افراد خود خواسته تا تلاش‌های خود برای جدا کردن نزدیکان دوستم را تسریع کنند.
در اقدام جدید، احمد مسعود و جبهه مقاومت با عبدالرؤوف ابراهیمی، رئیس سابق پارلمان در اداره جمهوریتِ سقوط‌کرده، تماس گرفته و او را ترغیب کرده‌اند تا تلاش های خود را برای انتخاب فرد دیگری به جای دوستم تسریع کنند، و به او اطمینان داده‌اند که از هرگونه حمایت و پشتیبانی لازم برخوردار خواهد بود.
به «صدای‌هندوکش» از منابع موثق اطلاع رسیده که مدتی پیش، عبدالرؤوف ابراهیمی در ترکیه به تحریک احمد مسعود با برخی از رهبران و افراد مهم ازبک جلسه‌ای مخفیانه برگزار کرده تا درباره انتخاب فرد دیگری به جای دوستم به عنوان رهبر ازبک‌ها مشورت کند.
عبدالرؤوف ابراهیمی و برادرش پیش از این اعضای حزب گلبدین حکمتیار بودند، اما بعدها به دوستم تسلیم شدند و از او عذرخواهی کردند؛ سپس به لطف و حمایت دوستم، او و برادرش در سمت‌های مختلف سیاسی و نظامی منصوب شدند.
عبدالرؤوف ابراهیمی در اداره جمهوریت سقوط‌کرده، رئیس پارلمان بود و به دلیل فساد، اختلاس و خیانت‌های دیگر در آن زمان در میان مردم و جامعه سیاسی به عنوان «دزد»، «فاسد»، «اختلاس‌گر» و غیره شناخته می‌شد.
احمد مسعود در تلاش است تا تمامی امتیازات سیاسی و مالی مربوط به مخالفت با طالبان را در انحصار خود نگه دارد و دوستم و برخی دیگر از چهره‌های سیاسی را از طریق راه‌های مختلف و حتی با فشار برخی کشورها از صحنه سیاسی حذف کند، اختلافات میان این دو چهره، دلایل مختلفی دارد و به زمان احمد شاه مسعود بازمی‌گردد از جمله رقابت‌های سیاسی، تفاوت‌های قومی و منطقه‌ای، و تفاوت‌های فکری و ایدئولوژیک.
احمد مسعود، مانند پدرش در جستجوی انحصار قدرت است و به همین دلیل در بسیاری از مسائل سیاستمداران و قوم‌های دیگر به ویژه دوستم و قوم ازبک را نادیده می‌گیرد و یا تلاش می‌کند تا رهبران فعلی را منزوی کند، این اقدامات موجب ایجاد حساسیت‌های فراوانی شده و این اختلافات و حساسیت‌ها گاه و بی‌گاه به بیرون هم درز می‌کنند.
