نویسنده: غلام‌نبی فروزان توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
هر چقدر به گذشته و تاریخ دور جهان برمی‌گردیم و سیری در منظومهٔ آن می‌کنیم، شاهد تجاوزات، کشورگشایی‌ها و فتوحات مشروع و نامشروع بیشتری می‌شویم و علل و عوامل غایی هر کدام را واضح‌تر می‌توانیم بررسی کنیم و حق و ناحق‌بودن را تشخیص بدهیم.
اما در تاریخ معاصر و با تعیین حد و مرز برای هر کشوری، این تجاوزات کمتر دیده و شنیده می‌شود و هر کس با دیپلماسی متمدنانه و گفتمان سیاسی از حریم کشورش در قبال کشورهای همسایه و سایر کشورها حفاظت می‌کند و خواهان تعامل مسالمت‌آمیز است.
بازهم، برخی کشورهای مغرور و خودکامه با زیرپاگذاشتن همین قوانین جهانی و گریز از تن‌دادن به تعامل سازنده، در پی له‌کردن حقوق و آزادی کشورهای نسبتاً فقیر یا فاقد بمب هسته‌ای و تسلیحات نظامی کافی هستند و بی‌محابا یورش و هجوم می‌برند.
نمونهٔ بارز این اتفاقات تلخ را در همین روزگاران نزدیک در جنگ اوکراین و روسیه و جنگ اسرائیل غاصب و فلسطین/غزه شاهد هستیم.
انگار سردمداران این کشورهای به‌ظاهر متمدن و بافرهنگ فرسنگ‌ها از دیپلماسی و گفتمان جهانی به دور هستند و از پسِ قرن‌های متمادی و قرون وسطایی سر بیرون آورده‌اند و در این عصر و زمانه نفس می‌کشند.
این مطالب، پیش‌گویه‌ای بود برای ورود به بحث اصلی و مطلب کلیدی این یادداشت که همانا فتح افغانستان و فرجام سیاه اشغال آمریکاست.
چنانکه پیش‌تر گفتیم، هنوز هم ابرقدرت‌های جهان به طعمهٔ به‌دست‌آوردن متاع دنیا و مکیدن سرمایه‌های کشورهای جهان سومی، به بهانه‌های تقلبی و خودساخته، و با اتکا و اعتماد به نیروی نظامی و قوای تسلیحاتی خودشان، حریم کشورهای دیگر را می‌شکنند و با زور و فشار و تحمیل انواع زشتی‌ها و پلیدی‌ها در تعامل و برخورد، وارد آن می‌شوند.
تا بتوانند بستر مطمئنی را برای آزمایش تسلیحات مدرن خودشان پیدا کنند و پشت دیوارهای آن کشورها پنهان بشوند و تمام شرارت‌ها را از داخل آن نسبت به دیگر کشورهای منطقه انجام بدهند و خودشان در بیرون دایره در ایمنی کامل به سر ببرند.
یکی از این کشورهای قلدر و مقتدر جهانی آمریکاست که با نادیده‌انگاشتن تمام قوانین جهانی و به بهانهٔ واهی و خام حملهٔ تروریستی به برج‌های دوقلوی آمریکا و با هماهنگی عوامل داخلیِ فریب‌خورده و خودفروخته، وارد خاک افغانستان شد و رسماً تجاوز نظامی کرد و مرتکب جرم و جنایت بسیار گشت. اما ملت مجاهد افغان همان‌طور که در طول تاریخ ثابت کرده‌اند که مردمانی تسلیم‌نشدنی هستند و جان می‌دهند اما میهن نمی‌دهند، این باز نیز مردانه در میدان نبرد ایستادند و خون و قربانی دادند و مقاومت کردند.
در این مرحلهٔ حساس و تاریخی، جهاد بیست سال به طول انجامید و خاک پاک افغانستان تحت سیطرهٔ اشغالگران قرار گرفت و سایهٔ تاریک ظلم آن را پوشاند.
اما پایان شب سیه سفید است و آفتاب همیشه پشت ابر مخفی نمی‌ماند، بلکه حق به حق‌دار می‌رسد و سرانجام خاک هر کشوری از آنِ مردمان همان کشور خواهد شد. ادامه دارد…
