نویسنده: سائس سعیدی از چند روز به این طرف شاهد موج سیلاب‌های شدید در ولایت‌ها بغلان، غور و تخار بوده‌ایم که متاسفانه منجر به شهادت عده‌ای از هموطنان و تخریب خانهای بیشماری شدند که در این راستا عامه‌ای مردم افغانستان از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب اظهار همدردی نموده و به حد توان خود دست سیلاب‌زدگان را می‌گیرند. مسئولین امارت اسلامی چنانکه از روز‌های اول فتوحات هویدا ساخت که این حکومت اسلامی حاصل تلاش‌های ۲۰ ساله و مرهم زخم‌های ۴۰ ساله‌ای این ملت خواهد شد شادی این ملت را شادی خود و غمزده آن را دست عطوفت و ندای تسلیت خواهد گفت به همین اساس بزرگان امارت اسلامی در شادی ملت لبخند و در غم آن اندوهگین و غمناک بوده است و به اساس توانایی‌ها و امکانات که امارت اسلامی داشته است از همان اول سیلاب‌ها شروع به همکاری و کمک به مردم بغلان و ولایات دیگر کردند و نشست کمیسیون رسیدگی به حوادث به منظور رسیدگی بهتر به این حادثه و سفر هیئت بلند‌پایه به رهبری ملا عبدالغنی برادر معاون اقتصادی ریاست الوزرا به ولایت بغلان برای دیدار با سیلاب‌زدگان همه اینها نشان دهنده‌ای رسیدگی کامل و از خود گذری و غم‌خواری امارت اسلامی به ملت افغان می‌باشد. اما یک عده انسانهای فراری و جنگ سالاری که در هر شرائط غم و شادی ملت افغان را وسیله رسیدن به خواهشات نفسانی خود قرار داده است و در طول بیست سال اشغال مسابقه سرقتِ ثروت افغان‌ها توسط این عده انسانهای شرور برگزار شده بود این مرتبه سیلاب ولایت بغلان و غم اندوه این مردم رنج‌دیده را وسیله‌ای رسیدن به خواهشات نفسانی خود قرار داده است و در این راستا هیچ شرم و حیایی را به خود راه نمی‌دهد. ضرب المثل مشهوری است که می‌فرماید: “مرا به خیر تو امیدی نیست، شر مرسان.” نسبت به سابقه‌ای متعفن و منتن که این افراد دارد ملت افغان امید رسیدن خیر از جانب اینها را ندارد فقط همین را میخواهد که باعث گشودن درواز‌ه‌های شر بسوی این ملت نشود متاسفانه در این حالت غم‌انگیز که تمام کشور به خانهای غم مبدل گردیده است هنوز هم اینها در پی‌امتیاز گیری به جبهات پوشالی خود با استفاده از این مصیبت هستند در پیام تعزیت هر کدام اینها به عوض همدردی و غم‌شریکی با سیلاب‌زدگان استفاده سیاسی، اختلاف‌افکنی و تعصبات منطقوی را دامن زده است.
