تاریخ معاصر افغانستان گواه بر این است که هرگاه فرزندان اصیل این خاک برای استقلال صدا بلند کرده‌اند، گروه‌ها و حلقاتی که بر محور منافع بیگانگان جمع شده‌اند، برای ناکامی آن تلاش کرده‌اند. نخست، توافقنامه دوحه سرآغاز استقلال بود و نشست‌های بعدی دوحه بخشی از پیشرفت در عرصه سیاسی است، اما گروه‌های مذکور به هدف حفظ منافع شخصی‌شان، در مورد این توافقنامه و نشست‌های باقی‌مانده تبلیغات نادرستی انجام داده‌اند.
نشست چهارم دوحه، ادامه تلاش‌های جامعه جهانی برای ایجاد تعاملات نزدیک با حکومت سرپرست است که احتمالاً از یک سو روند تعامل سیاسی و اقتصادی را با آن تسریع می‌بخشد و از سوی دیگر، فصل جدیدی را برای نزدیک شدن به سوی به رسمیت شناختن حکومت سرپرست باز خواهد کرد.
اشتراک‌کنندگان این نشست نمایندگان کشورهای اسلامی، ادارات بین‌المللی و شماری از کشورها هستند که در جریان آن بهبود وضعیت اقتصادی افغانستان و هماهنگی کمک‌های بشردوستانه نیز شامل است. در کنار این، تداوم این نشست‌ها به معنای اعتراف به مشروعیت حکومت سرپرست پنداشته می‌شود.
داوود ناجی رئیس کمیته سیاسی «جبهه آزادی» با بی‌انصافی کامل، تمام بار بحران را تنها بر دوش حکومت سرپرست می‌اندازد، در حالی که دوران سیاه جمهوریت فاسد، مافیاهای داخلی و اشغال جهانی را فراموش می‌کند. این به معنای نپذیرفتن مسئولیت تاریخی و تحریف حقایق است؛ زیرا اگر چشم بر حقیقت بسته نشود، بیش از بیست سال تداوم اشغال، فساد و معامله‌گری میلیاردها دالر توسط چند شبکه محدود جریان داشت و همین امر باعث شد که افغانستان به گودال دست‌اندازی‌های بین‌المللی و زوال سیاسی و اقتصادی کشانده شود.
کسانی که در آتش انزوای سیاسی خود می‌سوزند، تلاش می‌کنند تا روند نشست چهارم دوحه را قربانی اجندای منزوی‌شده خود کنند، در حالی که در حقیقت، هدف این پروسه نمایندگی کامل از آرمان‌های ملت افغان است.
درخواست برای توقف نشست چهارم دوحه، در واقع شایعاتی است که از دهان چند شخص محدود بیرون آمده و تلاش می‌کنند شکست سیاسی خود را به نام نمایندگی از ملت تعبیر کنند. اما ملت دیگر فریب نمی‌خورد، تکرار اشغال را نمی‌خواهد و چهره‌هایی را که همیشه آجنداهای بیگانگان را بر ملت افغان تحمیل کرده‌اند، دیگر تحمل کرده نمی‌تواند.
جبهه آزادی برای جبران انزوای سیاسی خود، به دست آوردن حمایت بین‌المللی و بازگرداندن رژیم فاسد پیشین و اشغال، علیه نشست چهارم دوحه غوغا برپا کرده و برای رسیدن به اهداف شوم خود این صدا را بلند می‌کند. در کل هدف این تلاش‌ها این است که افغان‌ها را از تصمیم مستقل و حاکمیت ملی بی‌بهره سازند و یک بار دیگر افغانستان را به میدان بازی بیگانگان تبدیل کنند.
کسانی که هر توافق مشروع و هر نشستی را که به نفع افغانستان برگزار می‌شود را قربانی عقده‌های خود می‌کنند، باید بدانند که حافظه ملت افغان نه ضعیف است و نه گمراه شدنی. مردم اکنون می‌دانند که چه کسانی پشت تجارت سیاسی بر سرنوشت ملت ایستاده‌اند.
نشست چهارم دوحه، افغانستان را به سوی مشروعیت بین‌المللی نزدیک‌تر خواهد کرد، اما تمام تاجران سیاسی و گروه‌های نامشروع منزوی شده و مانند همیشه از آجنداهای نشست‌ها بیرون خواهند ماند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
