نویسنده: عمران آغا ثبات سیاسی یک کشور در سطح آسیا و جهان، زمانی به وجود می‌آید که حاکمیت مرکزی قوی داشته باشد، این حاکمیت با زور بر سر ملت غالب نشده باشد، بلکه حاکمیت و سلطه، ثمرهٔ امیدها و آیندهٔ یک ملت باشد، در کنار آن، برای ثبات سیاسی کشور، اقتصاد قوی هم، به مثابهٔ ستون فقرات کمر است. در این اواخر، در کشمیر آزاد تحت حاکمیت پاکستان، در مرکز مظفرآباد و میرپور، میان مردم ملکی و پولیس بخاطر مصارف برشنایی و بالارفتن قیمت گندم، درگیری صورت گرفته که تلفات هم دارد. در کشمیر آزاد که تحت حاکمیت پاکستان است، مردم آنجا با رنج‌ها و مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، از طرف پاکستان هیچ توجهی به آنان نمی‌شود، برعکس آن هرچندوقت یک بار، مورد آزارواذیت قرار می‌گیرند. از نظر موقعیت جغرافیایی، منطقهٔ کشمیر آزاد از آب‌های فراوانی بهره‌مند است که ظرفیت بالای تولید برق را دارد، در کنار آن یکی از حاصلات مهم کشمیر، گندم محسوب می‌شود. دولت پاکستان بجای اینکه از آب کشمیر، به مردم آنجا خدمات برشنایی عرضه کند و حاصلات مهم کشیمر گندم را به قیمت ارزانی عرضه کند، برعکس، قیمت خدمات برشنایی را بالابرده و گندم را بعد از احتکار، گران می‌فروشد. دولت پاکستان در این سال‌های اخیر، از صندوق جهانی پول (IMF)، چین و امارات متحدهٔ عربی میلیاردها قرض‌دار است، ثبات سیاسیش روزبه‌روز خراب می‌شود احزاب روزبه‌روز از اوامر حکومت سرپیچی می‌کنند، که بهترین نمونه طرفداران عمران خان هستند. پاکستان، کشمیر آزاد را به زور گرفته، مردم از دولت پاکستان کاملا ناراض هستند، حتی سهولت های ابتدایی‌شان برابر نشده، گاهی حتی برخورد مسلحانه میان مردم و دولت صورت می‌گیرد و این مبارزات دوام دارد. لازم به ذکر است که جغرافیای عمومی کشمیر، از ,سال ۱۹۴۷ م و بعد از استقلال هند، به صورت ذیل تقسیم گردید: کشمیر آزاد تحت حاکمیت پاکستان، منطقهٔ بنام اقصی چین تحت حاکمیت چین، مناطق جامو و کشمیر تحت حاکمیت هند باشند.
