جبهه‌ای موسوم به «مقاومت»؛ باغیانی که طاقت دیدن برپایی نظام اسلامی را ندارند و برای ویرانی کشور، غارت اموال مردم، ایجاد ناامنی و دامن زدن به جنگ، آستین بالا زدند و چکمه به پا کردند، اما تاریخ ثابت کرده است که در هر سرزمینی که دزد و باغی فعالیت کند، مردم با حکومت خود، علیه آنها برخواهند خاست و تا که آنها را به نابودی نکشانند، نخواهند نشست!
کسانی‌که در مقابل بیگانه‌گان، کفار و اشغالگران کمر خم نمودند و حلقه بردگی به گردن نهادند، امروز در برابر نظام اسلامی بغاوت می‌کنند و برای فردای‌شان آرزوی برپایی یک نظام سکولار، به سبک غربی دارند اما این آرزو را به گور خواهند برد!
آنها هر روز به هلاکت می‌رسند و شاید چندی بعد منقرض شوند! چرا دنیای خود را نابود و آخرت خویش را تباه می‌کنید؟! یعنی نوکری کفار این‌قدر شیرین است که حاضرید هر دو دنیای خود را فدای آن کنید؟ هیچ کس با شما نیست! نه در راه خدا می‌جنگید و نه برای مردم؛ جنگی‌است برای رضای یهود و نصارا و راهی‌است به سوی اسفل‌السافلین!
خوشبختانه چند روز است که پی‌در‌پی گزارش‌هایی از هلاکت چندین راس باغی در رسانه‌ها و محیط اجتماعی منتشر می‌شود که لحظه‌ای چند، خوشی را برای مردمان رنج‌دیده و خسته از جنگ فراهم می‌سازد و امیدهایی به وجود آورده است که به یاری الله تعالی نقطه پایانی برای بغاوت‌ها باشد و جنگ‌های چندین ساله.
رهبران فراری جبهه بغاوت به خوبی می‌دانند که بغاوتگران مسلح کشته می‌شوند اما زندگی این‌ها برای‌شان مهم نیست، برای آنها جلب رضایت ارباب شان مهم است، برای آنها جنگ و ویرانی افغانستان و بدبختی مردم آن مهم نیست، برای‌شان این مهم است تا برای سیر کردن شکم خود، مال مردم را غارت و در در مقابل دولت مشروع بغاوت کنند.
امروز دو راس باغی به هلاکت رسیدند؛ در روزهای گذشته نیز چند تن از بغاوتگران در پی حمله ناموفق خود، توسط نیروهای امنیتی کشته شده بودند که نشان دهنده اینست که هر روز عرصه برای‌شان تنگ‌تر می‌شود و بالآخره روزی خواهد رسید که راهی جز تسلیم‌شدن یا رفتن به جهنم را نخواهند دید.
گویند:« آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب!» پس اگر آب امروز دو یا سه نفر را در خود بلعید و غرق کرد؛ فردا به چنان سیلی تبدیل خواهد گردید که نه تنها ریشه شما را برخواهد کَند بلکه، اگر فرعون زنده باشد، با دیدن هلاکت شما، به هلاکت خود هزار بار شکر خواهد کرد!
