افغانستان ملتی غیور و شریف دارد که همیشه، حتی پیش از ورود اسلام به این سرزمین، دارای استقلال، آزادگی، و عزت نفس بوده است.
این ملت در برابر حق و حقیقت همواره تسلیم بوده و هیچ‌گاه از مرز آن عبور نکرده است؛ در برابر حق، گردنشان از مو باریک‌تر بوده است.
با آمدن اسلام، بدون جنگ، درگیری، و خون‌ریزی، نور اسلام آسمان افغانستان را روشن کرد و این ملت را برای همیشه جزو حامیان و پیروان راستین خود قرار داد. آنان تا قیامت بر این سرشت دینداری و حق‌مداری باقی خواهند ماند و از آن دفاع خواهند کرد.
از سوی دیگر، این مردم مخلص هرگز در برابر باطل سر خم نکرده‌اند و فشار، اشغال، و تجاوز اشغالگران را نپذیرفته‌اند.
با نگاهی به تاریخ افغانستان و شکست‌های ابرقدرت‌ها در این سرزمین، درمی‌یابیم که اتحاد نیروی دین و عِرق ملی در وجود این مردم چنان شگفتی‌ای خلق کرده که هیچ نیرو و قدرتی نتوانسته آنان را به زور تسلیم کند و بر آنان چیره شود.
هم انگلیس و هم شوروی این واقعیت را به‌خوبی دریافتند و در میدان نبرد پذیرفتند که نیروی شکست‌ناپذیر این ملت تسلیحات و تجهیزات نیست، بلکه مشعل ایمان و اراده‌ای است که از درونشان سرچشمه می‌گیرد و بر فراز آسمان آرمان‌ها برافراشته می‌شود.
آمریکا نیز در چنین روزی، بدون در نظر گرفتن تاریخ تلخ و شکست دو ابرقدرت جهان پیش از خود، برای نشان دادن قدرت و کبکبه‌اش وارد این خاک شد و به افق‌های دوردست چشم دوخته بود.
اما از همان روزهای نخستین با صلابت و پایداری ملتی مجاهد روبه‌رو شد و سیلی محکمی به صورتش نواخته شد؛ با این حال، آمریکا برای حفظ ظاهر خود، ماندن به هر قیمتی را بر رفتن ترجیح داد و این نبرد را ادامه داد.
هرچند این نبرد بیست سال به طول انجامید، اما هرگز آثار ناامیدی در چهره این ملت دیده نشد.
بلکه با گذر زمان ایمان‌ها قوی‌تر شد و جذبات دینی شدت گرفت تا اینکه آثار خون شهدا و شهامت مجاهدان نمایان شد و برای سومین بار ملت افغانستان ابرقدرتی دیگر را سرنگون کرد و پوزه‌اش را به خاک مالید و رکوردی شکست‌ناپذیر برای خود در تاریخ جهان ثبت کرد.
افغانستان، کشوری که در رده کشورهای سوم قرار دارد و از هر نظر از قافله جهان عقب مانده است، اما در میدان نبرد کسی حریفش نیست و هر گاه سخن از حق و دفاع از دین و ناموس باشد، هیچ کس و هیچ نیرویی توان ایستادگی در برابر آنان را ندارد.
درست است که در طول این بیست سال اتفاقات خوب و بد بسیاری رخ داد و تحولات گوناگونی پیش آمد و بافت‌های قومی دستخوش تغییر شد و در عرصه فرهنگ‌های ملی و عرف‌های قومی و آموزه‌های دینی شکاف‌هایی به وجود آمد.
اما هیچ‌کدام از این موارد نتوانست ذات دین‌مدار ملت را از بین ببرد و چراغ آن را خاموش کند.
چنان‌که این تاریخ (۷ اکتبر) یادآور آغازی شوم و ننگین برای آمریکا بود، از این پس نیز یادآور یک اشتباه بزرگ تاریخی برای سردمداران آمریکا خواهد بود؛ اشتباهی که آنان را مدت‌ها در باتلاقی گرفتار کرد و سرانجام با لکه ننگ توانستند خود را از آن بیرون بکشند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
