نویسنده: انجینر عبدالرحمن از سوی برخی از مردم و رسانه‌هایی که با طالبان عقده سیاسی دارند، تبلیغات گسترده‌ای جریان دارد که مردم در حال بیرون شدن از افغانستان هستند و زمانی خواهد رسید که فقط طالبان در کشور باقی می‌مانند. در اینجا به چند نکته‌ای اشاره می‌کنیم: در ماه‌های نخست حاکمیت طالبان بر کابل، این واقعیت مسلّم بود که عده‌ای تلاش برای ترک نمودن کشور داشتند، برخی از کشور بیرون رفتند و عده‌ای پس از فهمیدن وضعیت دوباره به کشور بازگشتند؛ سبب بیرون رفتن عده‌ای از هموطنان مشکل طالبان نبود بلکه رسانه‌ها و سازمان‌ها به قدری طالبان را بد معرفی کرده بودند که آنها نیز در ترس و اضطراب بودند. داستانی حکایت می‌شود که جمعی از کودکان دنبال دیوانه‌ای راه افتاده بودند و او را اذیت می‌کردند. دیوانه به آنها گفت در قریه‌ی پائین عروسی است، همه بچه‌ها با شنیدن این سخن به سوی قریه دویدند، دیوانه خودش نیز شروع به دویدن کرد که شاید واقعاً عروسی باشد؛ این افرادی که با سازمان‌های مذکور کار می‌کردند، نیز به حدی علیه طالبان تبلیغات منفی کردند که قبل از همه خودشان از ترس طالبان پا به فرار گذاشتند. به‌هر حال؛ چند ماه پیش یکی از دوستان از من خواست برای او خانه‌ای در کابل پیدا کنم؛ پس از چند ماه تلاش‌های پی‌هم توانستیم یک خانه را با قیمت بالا کرایه کنیم. اکنون نیز حدود یک ماه است که مشغول جستجوی خانه هستم، دیروز یکی از راهنماهای معاملات در منطقه کارت۳ به من گفت: «چند سال است که مشغول این کار هستم اما در این دو سال اولاً که خانه پیدا نمی‌شود و اگر پیدا شود قیمتش خیلی بالاست؛ صبح چون خانه خالی می‌شود عصر فرد دیگری در آن ساکن شده است. حتی در زمان جمهوریت بهای اجاره و فروش خانه‌ها به این اندازه بلند نبود». البته این امر مسلم است که مال، ناموس و نفس شهروندان از هر نوع تهدیدی مصون است؛ بدون هیچ تهدیدی آزادانه زندگی می‌کنند، فکر می‌کنم چند دهه است که هموطنان ما از این نوع امنیت برخوردار نبوده‌اند، پس بیایید از این فرصت استفاده کنیم و نعمت‌های الهی را شکرگزار باشیم. توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
