مجیب‌الرحمن رحیمی، سخنگوی پیشین ریاست اجراییه جمهوری سرنگون‌شده، یک بار دیگر با اظهارات کلیشه‌ای و بی‌اساس اظهار مخالفت کرده است. او گفته است که حکومت فعلی افغانستان منافع ملی افغانستان را فدای گروه‌های مسلح بیگانه می‌کند. این اظهارات که ظاهراً به نام دفاع از منافع ملی صورت گرفته، در واقع تکرار یک روایت کهنه و ناکام است؛ روایتی که توسط چهره‌های ناکام جمهوریت برای اهداف شخصی و سیاسی تکرار می‌شود، اما حقیقت چیز دیگری است؛ قربانی شدن یک کشور برای منافع بیگانگان، تنها مسئله یک فرد و یک گروه نیست، بلکه یک بحث بسیار گسترده است.
رحیمی می‌خواهد با دو انگشت آفتاب راپنهان کند و به نوعی تجاهل عارفانه کند؛ او می‌خواهد حکومت جدید افغانستان را به جای منافع ملی، به حمایت از گروه‌های خارجی متهم کند و اجندای کشور همسایه را تبلیغ کند، اما این را یادآور نمی‌شود که در دوران جمهوریت سرنگون‌شده، چگونه افغانستان در بازی‌های مشترک امریکا، ناتو و متحدانشان لگدمال شد، که نتیجه آن اشغال کشور، فساد اداری، بی‌عدالتی و جنایات بشری بود. کسانی که در دوران جمهوریت سرنگون‌شده از کمک‌های بیگانگان و از مقام‌ها، بودجه‌ها و امتیازات خاص در داخل سیستم برخوردار بودند، امروز باز هم تلاش می‌کنند تا آن دوران ناکام را سفید کنند.
منافع بیگانگان زمانی خطرناک می‌شوند که با اراده ملت و مصالح ملی در تضاد باشند. در طول بیست سال حضور امریکا، اکثر تصمیمات بدون خواست ملت افغانستان، بر اساس خواست واشنگتن و سایر قدرت‌های خارجی عملی می‌شد. رحیمی و افراد مشابه او اکنون به نام منافع ملی علیه حکومت تبلیغ می‌کنند، اما مردم این را فراموش نمی‌کنند که به دلیل سیاست‌های همین افراد، کشور قربانی جنگ‌ها، فساد اداری و نفوذ خارجی شد. آنها آن زمان به اشغال امریکا مشروعیت می‌بخشیدند و اکنون به تجاوز پاکستان مشروعیت می‌بخشند. در حقیقت، افغانستان زمانی قربانی منافع بیگانگان شد که افرادی مانند رحیمی با تشنگی قدرت، سوار بر تانک‌های بیگانگان، بر سر ملت تاختند.
حکومت جدید افغانستان مانند جمهوریت سرنگون‌شده نیست، همه چیزش واضح است. در دوران جمهوریت سرنگون‌شده حاکمیت ملی افغانستان یک کلمه نمادین باقی مانده بود. خود حکومت به نقض حریم کشور مشروعیت می‌بخشید، متجاوزین خارجی را به نفع خود می‌دانست، سال و ماهی نبود که پاکستان ولایات خوست، پکتیا و کنر را با توپ و مزایل مورد هدف قرار ندهد، اما در تمام دوران بیست ساله کسی پاسخ نداد. حکومت جدید را همه دیدند که چه کرد. در دوران جمهوریت، مقامات در کنفرانس‌ها و جلسات ادعا می‌کردند که بیش از بیست گروه در کشور فعالیت دارند، اما در حال حاضر غیر از حکومت مرکزی هیچ حزب و گروه دیگری در سراسر کشور وجود ندارد. رحیمی و امثال او جزئی از همان اداره بودند که از اشغال خارجی حمایت می‌کردند و به دلیل فساد داخلی، سیاست دوگانه، ظلم، رشوه و رقابت‌های قومی، اداره‌شان فروپاشید.
اظهارات مردم در شبکه‌های اجتماعی بسیار واضح است، بسیاری از افغان‌ها دیگر فریب سخنان آن چهره‌های سیاسی را نمی‌خورند که قبلاً اجنداهای بیگانگان را عملی می‌کردند. مردم در رسانه‌های اجتماعی با لحن بسیار تند به رحیمی پاسخ داده‌اند، او را بخشی از اشغال گذشته و انسانی بی‌وجدان نامیده‌اند، او و امثال او را دیگر شایسته سخن گفتن و ارائه نظر در سیاست نمی‌دانند، همچنین از واژه‌های رانده شده، منفور و فراری برای او استفاده کرده‌اند. مردم اکنون به جای ادعاهای دروغین و تبلیغاتی، به واقعیت باور دارند. مردم خواهان عمل، ثبات و استقلال ملی هستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
