احمدالله مهاجر
بدون تردید، حکومت‌داری و حکومت‌ساری، تعیین افراد اقشار مختلف جامعه یک کشور برای دولت‌سازی، روند تعلیمی و تربیتی در یک کشور، اجازه دادن و ندادن برخی فعالیت‌ها و لغوسازی بنیادها و یا رسانه‌ها…، تمامی این موارد و هزاران مورد دیگر از بارزترین و بزرگ‌ترین امور داخلی و سرّی یک کشوری می‌باشد که هر گونه مشوره‌دادن، جمع‌آوری نظرات، نشست‌ها بدون حضور افرد بارز و نماینده فزیکی کشور موردنظر، صدور اعلامیه‌ها و بیانیه‌ها و…، مداخله‌ای صریحی شمرده می‌شود که هیچ منطق و اصول کشوری آن را نمی‌پذیرد.افغانستان نیز یکی از کشورهایی است که در ادوار تاریخ شاهد مداخله‌های غیرقانونی احزاب و کشورها بوده است؛ اما پس از چندین دهه می‌شود که بار دیگر در اختیار فرزندان اصیل و وفادار خویش قرار گرفته، که هیچ‌گونه تخطی‌ای را در قبال کشور و ملت خود نمی‌پذیرند.به هرحال، در این روزها شاهد نشست‌ها و مشوره‌هایی دیگران پیرامون افغانستان هستیم که واقعاً ناپسند به‌نظر می‌رسد و تمامی این موارد و چنین فعالیت‌ها، بدون حضور نمایندگان اصلی افغانستان و نپذیرفتن افراد و کتله‌های داخلی کشور، مداخله‌های غیرقانونی شمورده می‌شود.ایران و یا هر کشوری که خواهان تعامل نیکو و مطابق با روابط دیپلماتیک با افغانستان باشد؛ امارت اسلامی حاضر است، تا روابط را استحکام بخشیده و نخی محکمی ارتباط بین ایشان قایم کند؛ اما مواردی را که امروز مشاهده می‌کنیم، هرگز به نفع ملت افغانستان نبوده و ایران، با چنین باور و اعتقادی که دارد، دشمنی و حریفی نهان خود را عیان می‌سازد که نتیجه‌ای خوبی در پی ندارد.افغانستان، هیچ‌گاه خواهان مداخله در امور سایر کشورها نبوده و از دیگران نیز چنین توقعی دارد و کشورها باید از هرگونه اجرای مکانیسمی که روابط را برهم می‌زند، اجتناب ورزند؛ ذاکر جلالی، در این مورد گفته است: نشست‌هایی که در مورد افغانستان برگزار می‌شوند باید بجای شکل دادن مکانیسم‌های جدید، از طریق مکانیسم‌های معمول و جا افتاده استفاده صورت گیرد.به‌گفتهٔ ایشان؛ افغانستان دیگر «مسأله» نیست. اما در این نیز شکی نیست که مانند هر کشور دیگر، بخصوص کشورهای منطقه «مسائلی» دارد که در جستجوی یافتن راه حل برای آنها است.زیبا و حقیقت را گفته که؛ افغانستان امروز بازیگری است که مانند هر کشور دیگر بر مبنای ارزیابی، محاسبات و اولویت‌های سیاست خارجی خویش مستقلانه تصمیم می‌گیرد.فرجام سخن اینکه، افغانستان امروز، کشور دیروزی نیست که تحت یوغ کسی بوده و در امور داخلی خویش نیازمند مشورت‌ها و جلسات بیگانگان باشد -کسانی که در چندین سال، اصلیت خود را برای ملت افغانستان نمایان ساخته‌اند که خیرخواه آنان نبوده و تا زمانی که مطلب و ارادهٔ خطیری در برابر آنها نداشته باشد، هیچ قدمی برنمی‌دارند-؛ بلکه استقلال خود را حفظ نموده و علاوه‌بر آن، خواهان روابط دیپلماتیک و نیکو با تمامی کشورهایی است که اصول انسانی و ارزش‌های اخلاقی را مدنظر قرار می‌دهند. و بیگانگان از این ملت، نیز بدانند که با توطئه‌ها و نقشه‌های شوم خود نباید بار دیگر دست‌درازی نمایند و از راه‌های گوناگون مداخله کنند؛ ورنه عاقبتی خوبی، برای هر دو جناح، در پی نخواهد داشت.
