قطع روابط تجاری با پاکستان، یک تصمیم تاریخی از سوی حکومت افغانستان است که ابزارهای فشار بر افغانستان را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. مسیر وارداتی افغانستان برای چند دهه از کشوری همسایه می‌گذشت که خود در حال سقوط تحت استعمار تجاری صندوق بین‌المللی پول (IMF) است.
ادامه بسته شدن مسیرهای وارداتی از پاکستان که کالاهای بی‌کیفیت را در بازارهای افغانستان به فروش می‌رساند و از این طریق میلیاردها دالار به دست می‌آورد، برای اقتصاد پاکستان چالش‌برانگیز است. در چنین برهه حساسی، این یک فرصت طلایی برای ملت افغانستان است تا روی مسیرهای جایگزین کار کند و برای افزایش کارخانه‌های تولیدی تلاش کند.
از پاکستان مواد ارتزاقی، میوه، مواد غذایی و برخی سوخت‌ها به افغانستان وارد می‌شد و برعکس از افغانستان میوه‌های خشک و تر صادر می‌شد. خوشبختانه، موقعیت استراتژیک افغانستان، اتصال به آسیای مرکزی از طریق حمل‌ونقل ریلی، سرمایه‌گذاری در چابهار و بندرعباس ایران و اتصال کشورها را می‌توان مسیرهای جایگزین برای کالاهای صادراتی و وارداتی دانست.
به گفته تحلیلگران، بیلانس تجاری بین افغانستان و پاکستان ۹۰ درصد شامل صادرات پاکستان و ۱۰ درصد شامل صادرات افغانستان است، بر همین اساس، اگر قطع روابط تجاری با پاکستان عملی شود، پاکستان بیش از آنچه پیش‌بینی می‌شود، ضرر اقتصادی خواهد دید.
