خالد اقبال، صفحه فیس‌بوکی است که در زمینه بغاوت و فعالیت‌های مخالف نظام امارت اسلامی فعالیت دارد. در پس‌زمینه این صفحه، بیرق جبهه مقاومت و تصویری از احمد مسعود به چشم می‌خورد.
این صفحه شعار خود را از احمد شاه مسعود نقل کرده است که «من اگر باشم یا نباشم، مقاومت ادامه دارد.»
همچنین، وب‌سایت خبری و شماره‌های ایرانی برای تماس و ارتباط از طریق واتساپ نیز در اختیار کاربران قرار داده است، در کنار نام خالد اقبال، نام مستعار “سالار آزادی” نیز آمده است.
امروز در حین مرور فیسبوک، به پستی از این صفحه برخورد کردم، خالد اقبال ویدیویی کوتاه از مصاحبه احمد مسعود منتشر کرده است که در آن مجری از مسعود می‌پرسد: «هواداران شما می‌پرسند که خون فرزندانی که قربانی راه مقاومت شدند، به چه هدفی بوده است؟»
مسعود با آرامش پاسخ می‌دهد: «آزادی!» و هیچ چیزی بیشتر از این نمی‌گوید؛ چرا که می‌داند اگر توضیح بیشتری بدهد، سخنانش باعث رسوایی خواهد شد.
مجری نیز درک می‌کند که چنین هدفی در افغانستان محقق نشده است، بنابراین ادامه می‌دهد: «آزادی چه؟ کجا؟»
آزادی چه؟ کجا؟
مسعود گویی ملت افغانستان را دست‌کم گرفته و می‌گوید که برای آزادی به مبارزه و قیام روی آورده‌اند.
اما پرسش اینجاست: کدام آزادی؟
افغانستان امروز آزادی دینی دارد که در هیچ یک از کشورهای همسایه مشابه آن مشاهده نمی‌شود.
در این سه سال از حاکمیت امارت اسلامی، افغانستان پیشرفت‌های اقتصادی و مالی قابل توجهی داشته که در بیست سال گذشته نظیر آن کمتر دیده شده است.
افغانستان امروز طعم آزادی واقعی و امنیت را چشیده است، آن هم به گونه‌ای که در دو دهه گذشته بی‌سابقه بوده. بهترین آزادی، همان امنیت است.
آزادی زنان نیز در چارچوب اسلام به گونه‌ای فراهم شده که بسیاری از دستاوردهای آن، همچنان در سطح جهانی قابل تحسین است. زنان می‌توانند به مدرسه، کلینیک، بازار و حتی مطب داکتر بروند، و این همه در حالی است که در چارچوب ارزش‌های اسلامی قرار دارد.
اینها همه آزادی نیست؟ بغاوتگران از کدام آزادی سخن می‌گویید؟ آیا آزادی‌ای که در آن زنان به روش‌های غیراخلاقی در دانشگاه‌های غربی رفتار می‌کنند را می‌خواهید؟ اینجا سرزمین شیران و فاتحانی است که در دامان اسلام تربیت یافته‌اند و بردگی به نام آزادی را نمی‌خواهند.
وقتی کسی با شرایط مطلوب کنونی در افغانستان، نه تنها از آزادی‌ها بهره نمی‌برد بلکه از آن به عنوان وسیله‌ای برای فساد و تباهی استفاده می‌کند، نشان‌دهنده ضعف اخلاقی و انحطاط روحی اوست.
بغاوتگران به جای تلاش برای تعالی خود و خدمت به ملت افغانستان، آزادی را بهانه‌ای برای خودخواهی و توجیه فساد قرار داده‌اند. آنها مفهومی غلط از آزادی را به جامعه القا می‌کنند و در تلاشند آن را به ابزار تخریب و شرارت تبدیل کنند.
این گروه، در حقیقت به نفس خود و به مردم خود خیانت کرده‌اند. آنها نه تنها به تباهی جامعه دامن می‌زنند، بلکه از نظر اخلاقی و انسانی نیز سقوط کرده‌اند.
بغاوتگران با رفتار خود مفهوم آزادی را خدشه‌دار کرده و باعث شده‌اند که بسیاری از مردم به آزادی با تردید و بدبینی نگاه کنند.
این جماعت، حتی از گرانبهاترین موهبت‌ها، یعنی آزادی، سلاحی برای زیاده‌خواهی و انکار اصول انسانی ساخته‌اند.
ملت شریف افغانستان، هوشیار باشید و فریب این تزویرگران را نخورید.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
