توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
“مؤسسه هادسون همیشه در کنار اسرائیل خواهد بود”. این جمله عنوان گزارشی بود که مؤسسه تحقیقاتی هادسون بعد از گذشت ٤٨ ساعت از آغاز معرکه طوفان الاقصی در نهم اکتبر سال 2003 منتشر نمود.
این مؤسسه در این گزارش از ایالات متحده خواسته بود تا هرگونه کمک و حمایت لازم را در راستای حمایت از صهیونیسم، تا هر زمانی که جنگ غزة طول بکشد، ارائه دهد. جنگی‌که جهان اسلام و حتی دنیای کفر نیز بر غیر انسانی بودن آن تاکید نمودند و این ظلم و وحشت صهیونیست‌ها را به‌معنای واقعی کلمه نسل‌کشی خواندند.
اکنون همان مؤسسه که ده‌ماه قبل از آمریکا برای یاری‌رساندن صهیونیسم در جنگ غزه کمک خواسته بود، باری دیگر نیز طی گزارشی از آمریکا درخواست کمک و همکاری دارد، اما این‌بار نه‌برای صهیونیسم، بلکه برای جبهه بغاوت.
بله! مؤسسه هادسون که در آمریکا فعالیت دارد روز دوشنبه پنج سنبله در گزارشی از دولت آمریکا خواست تا برای جبهه مقاومت کمک‌های تسلیحاتی و غیرتسلیحاتی فراهم کند. این مؤسسه همچنین اظهار داشته که دولت بایدن علاقه‌ای برای تهیه تسلیحات برای جبهه مقاومت ندارد اما دولت بعدی امریکا باید این کار را «مخفیانه» انجام دهد.
کار به اینجا تمام نمی‌شود بلکه این مؤسسه پای را از گلیم خود درازتر نموده و با تبانی با چپاول‌گران بغاوتگر اکنون از آمریکا می‌خواهد تا بخشی از دارایی‌های منجمد شده بانک مرکزی افغانستان را به سران این جبهه بدهد، افرادی که در پوشش رهبر و قالب احزاب و گروه‌های مختلف سالیان متوالی دارایی‌های ملت افغان‌زمین را به‌یغما بردند و اکنون به پول‌های منجمدشده افغانستان که حق مسلم تمام افغان‌هاست، چشم دوخته اند.
جبهه‌ای که نه مشروعیت داخلی دارد و نه هم ملت افغانستان خاطرات خوبی از سران و اعضای این جبهات دارند و حالا مدتی می‌شود که الله متعال آنها را از شر و بدی این بدطینتان آزاد نموده است.
در آخرین پاراگراف از این گزارش اما، جبهه بغاوت برای آمریکا همچون نوکری تمام‌عیار معرفی شده که آمریکا می‌تواند از آن در راستای رسیدن به اهداف خود کار بگیرد، یا به تعریفی دیگر، اشغال دوباره افغانستان، این‌بار بر شانه‌های بغاوتگران. اما اینکه آیا آمریکا این درخواست‌ها را می‌پذیرد و دوباره به افغانستان بر می‌گردد یا خیر، باید گفت که شکست در طولانی‌ترین جنگ تاریخ آمریکا درسی نیست که به این زودی‌ها فراموش شود و خطایی نیست که دولت و ملت آمریکا توان انجام دوباره آن‌را داشته باشند، پس یقینا نه آمریکا و نه هیچ‌کشور دیگری توان رویارویی با ملت بزرگ افغانستان را در خود نمی‌بینند و هیچ قدرتی روؤیای اشغال این‌سرزمین را در سر نمی‌پروراند.
حال این خائنین وطن‌فروش هرچقدر می‌خواهند خودشان را به دامن این و آن بیاندازند و بیانیه‌های چند جلدی صادر نمایند، اما دیگر نه‌کسی صدای‌شان را می‌شنود و نه‌هم به آنها توجهی می‌کند بلکه تمام کشورهای غربی و شرقی همچون کالایی که تاریخ آن گذشته است به آنها نگاه میکنند و اراجیف‌شان در این آشفته بازار دیگر خریداری ندارد.
