افغانستان پس از استقلال شجاعانه و آزادی از یوغ اشغال و استعمار و شکست مقتدرانۀ امریکا و ناتو در میدان نبرد خونین، اکنون فرصت آن را یافته است که ماهرانه و هنرمندانه پا در مسیر رشد و ترقی بگذارد و آدرس موفقیت را در کانون رقابت‌های آسیایی و سرانجام جهانی جست‌وجو نماید. حق این ملت صبور و غیور بیش از این‌ها است و در این سال‌های پُر از اَمن و آرامش اخیر، وقت آن رسیده است که جمال و کمال خویش را در تمام میادین و عرصه‌های مختلف، مانند ورزش، به نمایش بگذارد و قدرت‌نمایی کند.
کسب مدال طلای مسابقات آسیایی بحرین در فوتسال زیر هفده سال، یکی از نشانه‌های موفقیت در این سال‌ها است که مردم در کانون گرم و آرام وطن فرصت یافتند تا در جهان زیبا بدرخشند و ماهرانه هنرنمایی کنند. این پیروزی نوجوانان تنها گوشه‌ای از استعدادهای فراوان و کشف‌ناشدۀ جوانان و نوجوانان این کشور است که به ثمر نشسته و محصولی از جنس شادی و خوشی برای کشور و ملت به ارمغان آورده است.
شکی نیست که این موفقیت کلان و پیروزی ماندگار سهم تک‌تک هموطنان است و همگان به یک اندازه در آن نقش و سهم دارند و از ته دل خُرسند و شادان هستند. استقبال پُرشکوه مردم از بازیکنان و کادر تیم فوتسال زیر هفده سال در میدان هوایی و سرک‌های عمومی و دعوت و دیدارشان با وزیر داخله این کشور و حضورشان در ولایات پکتیا و خوست، نماد وحدت و همدلی و اِبراز اقتدار این ملت بود؛ تصویری که در سال‌های گذشتۀ اشغال، رنگ باخته و از نَما افتاده بود و ترس و وحشت جای آن را گرفته بود.
اما مثل همیشه، مخالفان فراری و جوفروشان گندم‌نما، گویا در پس تزویر و تشویش، به ستیزه برخاسته‌اند و به‌جای تشویق و ترغیب پیروزمندان این ورزش و خُرسندی از شادکامی ملت و اِبراز خوشی از حضور مردم در مراسم خودجوشِ استقبال از این قهرمانان، برعکس، بیرون آمدن مردم را نوعی مقاومت مدنی جلوه داده‌اند که گویا طلسم، سحر و جادوی سیاه بند و حصار را شکسته‌اند؛ برداشتی و تصوری خیلی ساده‌لوحانه و مذبوحانه که حتی معمولی‌ترین انسان‌ها نیز از سُستی این تفسیر مغرضانه بیزار هستند و آن را شوم‌گرایی، شوراندازی و تحریک‌اندازی تلقی می‌کنند.
این جماعت مزدور، فراری، دشمنان داخلی و منافقان خودی، هر چقدر که به این مسائل تفرقه‌افکنانه و وحدت‌شکنانه دامن بزنند و مثل خار تیز در چشم ملت فرو کنند، قبل از هر چیز، تیشه به ریشۀ خودشان می‌زنند و کُنه جهالت و وقاحت‌شان را به نمایش می‌گذارند. بر کسی پوشیده نیست که تمام هموطنان، چه در داخل چه در خارج، این پیروزی را برای خودشان یک موفقیت کلان تلقی کردند و از دور و نزدیک، آن را جشن گرفتند و به سهم خودشان در این شادی شریک شدند.
در کنار آن، حضور جوانان و نوجوانان این کشور در عرصه‌های ورزشی و شرکت در مسابقات و کسب مدال طلا و نقره، بیانگر حمایت حاکمیت از ورزشکاران کشور و پُشت‌گرمی ورزشکاران از حمایت ملت و دولت است تا مدال‌های بیشتری را برای این کشور و ملت به دست بیاورند و بزم شادی‌ها را اِمتداد ببخشند.
یکی از دستاوردهای کلان این پیروزی، تقویت صفوف وحدت ملت و خط بطلان کشیدن روی مقولۀ توهمی تعصب، نژادگرایی و قوم‌گرایی بود؛ زیرا در این خوشی نه قوم مطرح بود و نه از تعصب خبری بود و نه تنها یک منطقه و ناحیه به استقبال آمده بود، بلکه همگان یک‌تن و یک‌جان و خروشان به استقبال آمدند و بیش از آن، مردمان هر ولایت از آن جوانان پیروزی‌آور دعوت و استقبال کردند.
اگر چشمی بِینا و گوشی شنوا باشد و رسانه‌ها را دنبال کند، از تمام این داستان‌ها درس وحدت و اخوت می‌گیرد، نه درس مقاومت و مبارزه. جمع همدل را می‌بیند نه صف مقاومت را. بوی خوشی را استشمام می‌کند نه تَعَفُن تفرقه را. خندۀ شادی را تماشا می‌کند نه قهر بیزاری را.
اما متأسفانه شماری از مخالفان خودفروخته و فراری، مثل همیشه، از جاهای دور و در دامن دشمن، هنوز تحمل دیدن صحنه‌های خوشی ملت قهرمان افغانستان را ندارند و از هر ریسمان کهنه و فرسوده‌ای بالا می‌روند تا حتی از نقاط قوت و موفقیت دولت و ملت، نشانه‌هایی از ضعف و شکست پیدا و برجسته کنند؛ اما امروزه و زیر سایۀ حکومت فعلی، مردم چنان به بیداری و هوشیاری و حتی آگاهی و واقع‌نگری رسیده‌اند که دیگر گوش‌شان از این سخنان و اتهامات پُر است و متأثر نمی‌شوند و با اِدعاهای بی‌اساس به وَجد و جذبه نمی‌آیند.
مخالفان فراری بیش از پیش، با چنین بیانات و تلاش‌های ناموفق برای رخنه اندازی، خودشان را شکست‌خورده‌تر نشان می‌دهند و هر روز پَردۀ دیگری از روی دشمنی و کینه‌شان با این ملت برمی‌دارند.
باشد که استعدادهای تازه‌ای کشف و حمایت شوند و پیروزی‌های بیشتری برای این کشور به دست بیاید و هر روز در این سرای بزرگ شاهد خوشی و همدلی و وحدت باشیم و با موفقیت‌های متعدد در جهان بدرخشیم و دشمنان داخلی و خارجی را با پیروزی‌های بی‌شمارمان شکست بدهیم.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
