نویسنده: سائس سعیدی پاکستان کشوری است که تاسیس آن در ۱۴ اوت ۱۹۴۷ با دو جناح دارای اکثریت مسلمان شده است که بعد از آن در سراسر هند و پاکستان مخصوصاً جامو و کشمیر تب جنگ بالا گرفت و به اولین جنگ کشمیر (۱۹۴۸) منتهی شد که در آن پاکستان و هند هر یک قسمت‌های عظیمی از کشمیر را تصرف کردند. پاکستان بعد از استقلال در ۱۴ اوت ۱۹۴۷ (همزمان با هند) اما همچنان به‌طور رسمی مستقل نشده بود تا اینکه در ۲۳ مارس ۱۹۵۶ به‌طور رسمی مستقل شد و ژنرال اسکندر میرزا به عنوان اولین رئیس‌جمهور پاکستان برگزیده شد. پاکستان متشکل از خاک هند و افغانستان می‌باشد که با توطئه انگلیس برای مقابله با شوروی تشکیل داده شد به همین اساس چون پاکستان تاریخ کهن ندارد هر لحظه این قطعه غصب شده را حاکمان آن در حال فروریختن می‌بیند و همیشه در پی‌شعله‌ور کردن جنگ‌های داخلی در کشور‌های همسایه بالاخص افغانستان می‌باشد که این درگیری و ناامنی‌های در کشور‌های همسایه را سیاست‌مداران پاکستان ضامن بقاء کشور و دولت تازه تاسیس و غصب کرده‌ای‌شان می‌دانند؛ پس میتوان گفت که پاکستان از لحاظ ماهیت تشکیل و از نظر اساسات حکومت داری دچار یک پراداکس هفتاد ساله است. در ادوار مختلف دولت‌های پاکستان در افغانستان یک هدف را دنبال کرده است که همان ایجاد نا‌امنی و درگیری می‌باشد و در این راستا تمام هست و نیست خود را برای بی‌امنیتی و بر اندازی آن صرف نموده و با تمام توان وارد میدان شده است که نمونه مبرهن آن دشمنی تمام عیار دولت پاکستان با امارت اسلامی می‌باشد از حملات هدفمند مرز‌ی گرفته که روز‌ها جنگ در آن دوام می‌آورد تا بستن مرز‌ها و ضربه زدن بخش اقتصادی و تجار افغانستان. سیاست پاکستان در قبال افغانستان همیشه این بوده است که توسط افراد خود‌فروخته و با سیما و صورت افغان، افغانستان را به جنگ‌های داخلی و بسوی تخریب بکشاند. جدیدا تبانی میان پاکستان و عده‌ای از جنگ‌سالاران بر قرار شده است جنگ‌سالاران کساتی هستند که در جنگ‌های خانمان‌سوز چهل‌ساله افغانستان نقش کلیدی داشته است و هر آبادی افغانستان را برای خوشحالی دیگران به نابودی مواجه ساخته است. متاسفانه جنگ‌سالاران آنقدر سابقه‌ای متعفن و دست بالای در خیانت به این ملت و خاک دارند که تمام کشور‌های جهان هویت اینها را دانسته و زمان نیاز به تخریب و بی‌امنیتی در افغانستان بدون پا پس کشیدن به سراغ این توده‌ای منحوس می‌رود. پاکستان بعد از اینکه به طور اساسی درک کرد که امارت اسلامی در پی‌‌حفظ سرحدات، بلند بردن اقتصاد و پاسبان ارزش‌های این ملت هست و در آینده افغانستان با ثبات و قدرتمند خواهد شد دست به توطئه چینی زده و میخواهد دوباره ملت افغان را توسط چند دست‌پرورده‌‌های اجیر بسوی جنگ‌های داخلی بکشاند که این جنگ و بی‌ثباتی را مسبب بقاء، استحکام حکومت و آرامش ملت پاکستان می‌داند. باید برای هر دو دشمن (پاکستان و جنگ‌سالاران) روشنگری نماییم که افغان‌ها بیشتر از این به فوج مکار پاکستان و جنگ‌سالار‌های مزدور اجازه نخواهد داد که خاک و سرزمین ما را به قیمت جان خود ما دیگران با دسیسه ملعبه قرار دهند. امروز افغان‌ها بیشتر از هر زمانی به بلوغ سیاسی رسیده و دست در دست مسئولین حکومتی گذاشته و آماده خنثی کردن هر توطئه دشمنان می‌باشند. ان شاءالله
