کشت کوکنار، پدیده‌ی ضد بشری است که متاسفانه در چند دهه‌ی گذشته به‌خاطر عدم مسئولیت‌پذیری حاکمیت‌های گذشته روند سریع و رو به‌رشدی داشته است. با وجودی که محل کشت کوکنار در کشور افغانستان بوده؛ اما پول‌های هنگفت و کلان به جیب‌‌های قاچاقچیان بین‌المللی می‌رفت و درصد کوچکی به دهقانان افغانستان تعلق می‌گرفت. پس از روی‌کار آمدن امارت‌اسلامی و به دست گرفتن زمام امور کشور، از طرف عالیقدر امیر‌المؤمنین حفظه‌الله در حکم صریحی به طور قطعی کشت آن ممنوع گشت. علی‌رغم اینکه کشورهای جهان نسبت به منع کشت این پدیده‌ی ضد بشری، از امارت‌اسلامی درخواست‌های مکرری داشتند؛ اما امارت‌اسلامی بر مبنای شریعت و اصلِ «لا ضرر ولا ضرار» عمل نمود و کشت کوکنار و سایر مواد‌های مخدر و اعتیادآ‌ور را به طور عمومی ممنوع اعلام کرد. پس از صدور این حکم، مجاهدین امارت‌اسلامی با متخلفین و کسانی که توجه‌ای به این امر نداشتند، برخورد قانونی نمودند و زمین‌های‌شان را از کوکنار پاکسازی کردند. حکم امارت اسلامی برای تمام افغانستان است. از نیمروز تا واخان، فرق نمی‌کند، کسانی که از این حکم سرپیچی کنند، با آنها برخورد قانونی صورت خواهد گرفت. متاسفانه دیروز در شماری از ولسوالی‌های بدخشان در خصوص همین مورد اتفاقاتی افتاد که زوایا و ابعاد پیدا و پنهان آن هنوز مشخص نیست. دشمنان امارت‌اسلامی از این اتفاقات تا جایی توانستند سوء‌استفاده کردند و در رسانه‌ها با نشر افواهیات در ایجاد تفرقه و اختلافات قومی و نژادی تلاش‌هایی کردند که الحمدلله با به اقدام به‌موقع مسئولین دفع شد. عموماً در کشورهای به ظاهر متمدن که دم از آزادی بیان می‌زنند، در مواردی شبیه به این اتفاق ( اجتماع مردم و فریاد حق‌خواهی) سخت برخورد می‌کنند. نه تنها هیئتی برای بررسی و شنیدن مشکلات و درخواست آنها نمی‌فرستند، بلکه با زد و خورد و بازداشت آنها را به سکوت و خفقان می‌کشانند. مقامات امارت‌اسلامی، فوراً جهت بررسی ابعاد مسئله و رسیدگی به موضوع، هیئتی تحت ریاست قاری صاحب فصیح الدین لوی درستیز کشور، از سوی مقام عالی ریاست الوزراء که در ترکیب آن مولوی صاحب شمس الدین شریعتی رئیس عمومی اداره تعقیب و نظارت فرامین و احکام، ملا عبدالحق معین مبارزه علیه مواد مخدر وزارت امور داخله، ملا رحمت الله نجیب معاون ریاست عمومی استخبارات و مولوی عبدالمومن رئیس شورای علمای بدخشان شامل می‌باشند، به بدخشان فرستاده شدند. این اقدام به موقع، نشان از آن دارد که امارت‌اسلامی به درخواست‌های مردم اهمیت می‌دهد و خواهان گفتگو است. مردم هم می‌دانند که چنانچه مشکلی پیش بیاد، گوش‌شنوایی برای بیان مشکلات است، کاری که امروز در کشورهای پیشرفته آرزوی ملت‌هاست.
