عبدالمجید دوستی هیلتر سخن ماندگار و مشهوری دربارهٔ خائنان دارد؛ او گفته است: «اگر ده مرمی داشته باشم، یکی را به طرف دشمن و نُه مرمی دیگر را به طرف خائنان فیر می‌کنم.» هیلتر جدا از مظالمی که مرتکب شد و جهان را به خون و آتش کشید، به‌عنوان یک سیاست‌مدار سترگِ آلمانی، این سخنش ارزشمند و گوش‌نواز و گویای حقیقتی کلان است. تباهی‌ای که خائنان برای وطن جلب می‌کنند و شعله‌های آتش را در داخل آن می‌افروزند، صدبرابر وخیم‌تر و شناعت‌بارتر از صدماتی است که از طرف دشمنان و اشغالگران متوجه وطن و ملت می‌شود و خون‌شان را در شیشه می‌کند. این گروه خودفروخته در هر دور و زمانی و در هر کشور و منطقه‌ای وجود داشته‌اند و خواهند داشت و هرگز ریشه‌کن نخواهند شد؛ هرچند هیچ خائنی رنگ آسایش و آرامی را در طول زندگی خویش احساس نخواهد کرد و سعادت و نیک‌نامی دروازهٔ خانه‌اش را نخواهد زد. جدا از این حالت فردی و مصیبت روحی برای خائنان، تا زمانی که خرابی و پوسیدگی از داخل و از طرف خودی‌ها نباشد و خائنی دروازه‌های امنیت و آرامش را روی ملت با تبانی‌کردن با اشغالگران نبندد، سخت می‌شود که نیروهای خارجی راحت و بی‌هزینه وارد کشوری شوند و چهارزانو بنشینند و به چور و چپاول بپردازند. این از بی‌غیرتی و ناجوانمردی نمک‌نشناسانی است که دانه را اینجا خورده و تخم طلا را در خانهٔ همسایه گذاشته‌اند. نمک خورده‌اند و نمک‌دان شکسته‌اند. نان سفرهٔ وطن را خورده و در سفره تف کرده‌اند. دشمنان و متجاوزان هم رگ خواب این خائنان را یافته‌اند و تنها با سیر و پرکردن شکم یک یا چند نفر معدود و طعمکار، به اهداف شوم اشغال‌گرانهٔ خودشان در هر کشوری دست پیدا می‌کنند و عمری از منابع طبیعی و ملی کشوری، مثل گاو شیرده، شیر ثروت می‌دوشند و به رگه‌های حیات و پیشرفت کشور خودشان تزریق می‌کنند. افغانستان هم در طی این سالیان درازِ جنگ و خون و ویرانی و تباهی ضربه‌های بسیاری از این ناجوانمردان خورده و اندامش خونی و زخمی شده است. رو به دشمن کرده و سینه سپر نموده تا از میهن و ناموسش دفاع کند، اما ناغافل از پشت چاقو خورده و جگرش خون شده است. به دیواری تکیه کرده که شاید محکم و استوار باشد، اما ریگ روی ساحل و ذره در ره باد بوده است. آدمک‌هایی بوده‌اند که با یک اشاره و تهدید قالب تهی کرده و به زانو نشسته و تسلیم شده‌اند. وطن روزنه‌های امید و آزادی را در چشمان آنان جسته اما ندانسته که اهریمن اشغال و تجاوز در آن خانه کرده است. پشتش را به دلیری و شهامت آنان گرم کرده اما فریب خورده و دل به مترسکان بزدل و ترسو خوش کرده بوده است. وضعیت اسفناک هر دیاری نتیجهٔ خودفروشی‌ها و طعمکاری‌ها و مخبری‌های همین طیف آدم‌هاست.
