حدود یک ماه پیش، زمانی که پاکستان با تجاوز آشکار، حاکمیت ملی و حریم هوایی افغانستان را نقض کرد، ارتش افغانستان در واکنشی سریع و بی‌سابقه، مواضع نظامیان پاکستانی را هدف حملات سنگین و خونینی قرار داد. پیش از آن، حکومت افغانستان هشدار داده بود که از تجاوز به خاک افغانستان دوریکند، در صورت هر نوع تجاوز، پاسخ سخت و قاطعی خواهد داد و مسئولیت هرگونه پیامد آن، متوجه رژیم نظامی پاکستان خواهد بود. با این حال، دولت پاکستان این هشدارها را جدی نگرفت و دوباره دست به اقدامی تحریک‌آمیز زد. اما این‌بار، با پاسخی کوبنده و تاریخی از سوی ارتش افغانستان روبه‌رو شد که تلفات سنگینی بر نیروها و ملیشه پاکستانی وارد کرد، شمار زیادی از پایگاه‌های‌شان ویران گردید و مقدار زیادی از سلاح‌ها و تجهیزات آنان به دست نیروهای افغان افتاد.
این رویداد در عین حال، چهره‌های واقعی وفاداران راستین به وطن و در مقابل، چهره‌های فریب‌کار و مزدوران وابسته به پاکستان را نیز آشکار ساخت. تمام مردم افغانستان و دلسوزان صادق میهن در کنار ارتش و نیروهای کشورشان ایستادند، اما بازماندگان شورای نظار پیشین، کسانی که امروز بیشترشان در کشورهای غربی زندگی می‌کنند و با نام‌ها و عناوین مختلف فعالیت دارند، آشکارا از رژیم پاکستان حمایت کردند. آنان از رسانه‌های اجتماعی گرفته تا شبکه‌های تبلیغاتی ساخته‌شده در قالب تلویزیون‌ها، به نفع ارتش پاکستان تبلیغ کردند و علیه مردم افغانستان و حاکمیت ملی کشورشان سخن گفتند و نشرات کردند. این افراد، تجاوز ارتش پاکستان را توجیه کرده و پاسخ مشروع و دفاعی ارتش افغانستان را غیرقانونی و نادرست دانستند.
در میان این چهره‌های فریب‌کار و وابسته به بیگانه، یکی هم از اعضای مثلث فاسد در واپسین سال‌های جمهوریت فروپاشیده به نام فضلی است. او در شبکه‌های اجتماعی و نشست‌های مجازی تلاش دارد تا واکنش ارتش افغانستان را کوچک جلوه دهد. فضلی که در غرب بزرگ شده و تابعیت همان کشورها را دارد، در دوران حکومت جمهوریت، در فسادهای گسترده‌ی اخلاقی و اداری دست داشت. او افرادی غرب‌گرا و وابسته به کشورهای غربی شبیه خود را با معاش‌های گزاف به کار می‌گماشت، دارایی‌های ملی افغانستان را غارت می‌کرد و هنگامی که مأموریتش به پایان می‌رسید، با میلیون‌ها دالر دزدی‌شده دوباره به غرب بازمی‌گشت.
در آخرین سال‌های جمهوریت فروپاشیده، فضلی به یکی از چهره‌های اصلی تهاجم فرهنگی غرب در افغانستان تبدیل شد. او با دریافت میلیون‌ها دالر از سفارت‌خانه‌های غربی، پروژه‌هایی را برای ترویج فساد اخلاقی و فحشا در کشور راه‌اندازی کرد. تلاشاش این بود که با پول و نفوذ غرب، فساد اخلاقی را به ویژه در میان نهادهای دولتی جمهوریت گسترش دهد. در مدت کوتاهی آن‌قدر در این زمینه بدنام شد که داستان‌های رسوایی و فحشای منسوب به او، در رسانه‌ها و میان مردم بر سر زبان‌ها افتاد.
او افزون بر این، در دامن زدن به اختلافات قومی و ایجاد دشمنی و جدایی میان اقوام مختلف افغانستان نقش فعالی داشت. به هیچ نهادی پاسخ‌گوی نبود و آشکارا به رفتارهای ناپسند خود ادامه می‌داد، تا آنکه نظام جمهوریت سقوط کرد. بسیاری از هم‌فکران او نیز از تابعیت‌های خارجی خود استفاده کردند، میلیون‌ها دالر از دارایی‌های مردم افغانستان را به حساب‌های خارجی منتقل ساختند و از کشور گریختند. اکنون همان فضلی در کشور سویدن نشسته و درباره‌ی مسائل افغانستان اظهار نظر می‌کند، به مردم مشوره می‌دهد، از حکومت افغانستان انتقاد می‌کند و این معرکهی تاریخی میان افغانستان و پاکستان را بی‌اهمیت و بیجا جلوه می‌دهد.
این در حالی است که شماری از چهره‌های نظامی و سیاسی همان نظام فروپاشیده، از جمله خوشحال سادات معین پیشین امنیتی وزارت داخله، بارها اذعان کرده‌اند که پاسخ نظامی افغانستان به تجاوز پاکستان، بی‌سابقه، تاریخی و کوبنده بوده است. همچنان بسیاری از مقامات، نظامیان و دیپلمات‌های پیشین جمهوریت، از جمله عاطف مشعل، این اقدام را حیرتانگیز و بی‌مانند دانستند.
توجه: نوشته ها، مقالات و نظریات منتشر شده از صدای هندوکش تنها بیانگر نظر نویسندگان است، موافقت صدای هندوکش برایشان شرط نیست.
